دوستی پرسیده است که آیا برای مهاجرت دوره سنی خاصی اهمیت دارد؟ آیا کارفرمایان کانادایی بر روی سن متقاضی کار حساسیت دارند و مثلاً افراد مسن تر را استخدام نمی کنند؟ آیا اگر سنی از ما گذشته باشد می توانیم در یک کشور جدید آغازی موفقیت آمیز داشته باشیم؟ اجازه دهید ابعاد مختلف این بحث را بیشتر بشکافیم.
اولین مرجعی که می توان برای پاسخ به این پرسش ها به سراغ آن رفت دیدگاه های خود دولتی است که بر اساس مجموعه برنامه هایی به پذیرش مهاجر اقدام کرده است. آیا برای دولت فدرال کانادا و دولت استان کبک که مهم ترین برنامه های مهاجرتی کانادا را اجرا می کنند سن، یک عامل مهم است؟
پاسخ روشن است: آری. حتی با یک نگاه سریع به شیوه امتیازبندی پذیرش مهاجرین که چکیده تبلور اندیشه برنامه ریزان کانادایی در موضوع مهاجرت است به وضوح مشخص می شود که سن فاکتور مهمی به حساب می آید. از آنجا که سیستم امتیازبندی یک سیستم ترکیبی است و اجزایی از آن بر روی سایر اجزا تاثیر دارد باید با دقت بیشتری به آن توجه کرد.
مثلاً در سیستم فدرال، شما به عنوان درخواست کننده اصلی اگر بین ۲۱ تا ۴۹ سال سن داشته باشید حداکثر امتیاز مربوطه یعنی ۱۰ امتیاز را به دست می آورید. پس در واقع از دیدگاه دولت فدرال ۴۹ سالگی هنوز زمان دیری برای ورود به کانادا نیست. البته بعد از آن هم دیر نیست اما هم اینکه افراد ۴۹ ساله نیز امتیاز کامل را دریافت می کنند نشان می دهد که این سن برای آغاز یک زندگی جدید در یک کشور متفاوت، کماکان ایده آل فرض شده است.
اما این یک سوی ماجراست. اگر به پارامترهای دیگر هم نگاهی دقیق تر بیاندازیم نکات جدیدتری برایمان روشن می شود. در همین سیستم امتیازبندی، شما حداکثر امتیاز تحصیلی را زمانی دریافت می کنید که حداقل یک فوق لیسانس داشته باشید. در بهترین حالت، اگر افراد بدون هیچ تاخیری به تحصیل ادامه دهند و همه دوران تحصیل را هم به طور کامل و بدون هیچ تاخیری (که در هیچ کجای جهان مرسوم نیست) درس بخوانند، حداقل به ۷ سال زمان برای تکمیل رشته تحصیلی در این مقطع و ورود به بازار کار (تمام وقت) بعد از اتمام تحصیل نیاز دارند. بدین ترتیب فرد در حدود ۲۵ تا ۲۶ سالگی فرصت ورود به بازار کار را خواهد یافت.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
بعد از آن برای کسب حداکثر امتیاز مربوط به شغل (شرایط ایده آل شغلی از نظر دولت کانادا) باید حداقل ۴ سال تمام در رشته تخصصی مرتبط و مورد نظر دولت کانادا کار کرده باشد تا امتیاز کامل را کسب کند. همه و از جمله خود مدیران کانادایی می دانند که چنین شرطی بلافاصله بعد از اتمام تحصیل چندان ساده نیست و معمولاً فرد باید حداقل یک سال در زمینه های مرتبط، کارآموزی کند تا دقیقاً در فیلد کاری خود مستقر شود. برای برخی حرفه های تکنیکی تر نظیر حسابداری این زمان بنا به استانداردهای کانادایی زمان بیشتری می طلبد.
در این میان تکلیف رشته هایی چون پزشکی یا استادی دانشگاه که هم به زمان تحصیل طولانی تری نیازمند هستند و هم آغاز موفقیت آمیز دوران شغلی در آنها گاه با تاخیرهای طبیعی همراه است روشن است.
به اینها باید حدود یک و نیم تا دو سال خدمت سربازی در ایران برای آقایان (که معمولاً متقاضیان اصلی مهاجرت در خانواده ها هستند) را هم اضافه کرد که هیچ تضمینی برای اینکه فعالیت متناسب با تحصیل در آن انجام شود وجود ندارد. گذراندن این دوران کاملاً از سوی دولت کانادا پذیرفته شده است و اصولاً اگر مردی آن را طی نکرده باشد باید دلایل روشن و مستند برای توجیه این فقدان ارائه دهد وگرنه بررسی پرونده مهاجرتش با مشکل روبرو خواهد شد.
با این حساب برای یک رشته شغلی-تحصیلی که یک آقا در آن بدون فوت وقت، تمامی مراحل را در حد ایده آل طی کند به سنی حدود ۳۲ تا ۳۴ سال می رسیم. بدیهی است که دلیلی ندارد که فرد برای جمع کردن امتیازات لازم حتماً فوق لیسانس بگیرد یا ۴ سال تمام، سابقه شغلی داشته باشد اما سخن این مقاله درباره دیدگاه های رسمی مسئولین مهاجرت کانادا از یک فرد ایده ال برای مهاجرت است.
همینطور که می بینیم از دیدگاه دولت فدرال، سن ۳۴ یا ۳۵ سال برای مهاجرت نه تنها سن زیادی نیست بلکه با میزان ایده ال منطبق تر است. این سن برای پزشکان و اساتید دانشگاه به حداقلی بیش از ۴۰ سال می رسد. معنای این سخن این است که بر اساس این محاسبات و بررسی سایر امتیازات، دولت کانادا افرادی تحصیل کرده و متخصص در فاصله سنی ۳۵ تا ۵۰ سال را که دارای همسری تحصیل کرده باشند بر سایر افراد ترجیح می دهد. نکات دیگری چون داشتن سابقه شغلی یا تحصیلی یا فامیل درجه اول در کانادا در واقع امتیازات فرعی و استثنایی محسوب می شوند اما ایده ال همان است که بیان شد. در واقع، بر خلاف تصور رایج در میان ما و یا احساسی که برخی مهاجران در سال های اولیه و مواجهه با مشکلات و موانع پیدا می کنند، این اندیشه که «اگر ۲۰ ساله بودم و مهاجرت می کردم خیلی موفق تر بودم»، چندان با محاسبات دولت کانادا انطباق ندارد.
این دولت در گذشته کمتر، و امروز با تدوین سیاست های جدید متمرکز بر نیازهای بازار کار کانادا، نشان داده است که به افرادی در نیمه دوم ایام جوانی و چه بسا در آستانه میان سالگی با پختگی بیشتر در شخصیت، کار و زندگی خانوادگی بیشتر نیاز دارد تا جوانانی که هنوز در ابتدای راه زندگی و پشت سرگذاشتن تجارب طوفانی و متفاوت هستند.
اما آیا کارفرمایان کانادایی هم همینطور فکر می کنند؟ واقعیت های بازار کار چه می گوید؟ خصوصیات و خلقیات خود فرد مهاجر چقدر در میزان تاثیرگذاری پارامتر سن نقش دارد؟ اینها مواردی است که بعداً بیشتر به آنها خواهیم پرداخت.
ثبت دیدگاه