خشونت محل کار Workplace Violence در قوانین کانادا
19 ژانویه 2015 - 6:40
بازدید 320
9

آنچه در اینجا آمده، بخشی از محتوای رسمی است که دولت انتاریو در ارتباط با بحث خشونت و آزار در محیط کار و مسئولیت هر یک از طرفین و همچنین کارفرما در وبسایت وزارت کار این استان منعکس کرده است. دامنه بحث بسیار گسترده است و پرنیان به دلیل اهمیت موضوع در فرصت‌های آتی به […]

ارسال توسط :
پ
پ

آنچه در اینجا آمده، بخشی از محتوای رسمی است که دولت انتاریو در ارتباط با بحث خشونت و آزار در محیط کار و مسئولیت هر یک از طرفین و همچنین کارفرما در وبسایت وزارت کار این استان منعکس کرده است. دامنه بحث بسیار گسترده است و پرنیان به دلیل اهمیت موضوع در فرصت‌های آتی به بخش‌های دیگر آن خواهد پرداخت. 

 

کلمات و مفاهیم اصلی

1.1.            محل کار

در قانون سلامت و امنیت شغلی محل کار به هر زمین، محل،‌ ملک یا چیزی گفته می‌شود که یک نیروی کار یا کارگر در آن، روی آن یا نزدیک آن کار می‌کند (بخش 1).

محل کار می‌تواند یک ساختمان، معدن، سایت ساخت‌ و ساز، وسیله نقلیه، فضای باز،‌ جاده یا جنگل باشد.

سوال این است: آیا از کارگر خواسته شده یا به او پول داده شده تا به جایی برود یا در نزدیکی جایی باشد؟ اگر پاسخ به این سوال  مثبت باشد،‌ بنابراین آن محل یک محل کار است.

1.2. خشونت محل کار

در قانون سلامت و امنیت شغلی خشونت محل کار به هر حرکت یا اعمال زور فیزیکی توسط یک فرد در قبال نیروی کار یا کارگر در محل کار گفته می‌شود که جراحات فیزیکی برای وی به دنبال داشته باشد. خشونت محل کار موارد دیگری را نیز شامل می‌شود که عبارتند از:

·         تلاش برای استفاده از توانایی فیزیکی در قبال نیروی کار در محل کار که در وی ایجاد جراحت کند؛ و

·         گفتار یا رفتاری که کارگر بر اساس منطق بتواند از آن نوعی تهدید برای اقدام به آزار فیزیکی منجر به جراحت علیه خود در محل کار برداشت کند (بخش 1).

این تعریف از خشونت محل کار آن‌چنان گسترده است که می‌توان کلیه اعمالی که طبق تعریف اعمال مجرمانه در کانادا،‌ جرم محسوب می‌شوند را نیز مشمول آن دانست.  

در بخش 4.3 آمده است که در صورت وقوع خشونت فیزیکی یا تهدید خشونت‌آمیز یک کارگر باید به سرعت پلیس را در جریان قرار داد.

نمونه‌های خشونت فیزیکی در محل کار عبارتند از:

  • تهدید زبانی در مورد حمله به یک کارگر؛
  • گذاشتن یادداشت‌های تهدیدآمیز یا ارسال ایمیل‌های تهدیدآمیز به یک محل کار؛
  • تکان دادن مشت در مقابل صورت یک کارگر؛
  • به کار بردن سلاح در محل کار؛
  • زدن یا تلاش برای زدن یک کارگر؛
  • پرت کردن شیء به طرف یک کارگر؛
  • خشونت فیزیکی علیه یک کارگر؛
  • ضربه زدن به چیزی که کارگر روی آن ایستاده مثل یک نردبان؛ یا
  • تلاش برای زیر گرفتن یک کارگر با یک خودرو یا هر وسیله نقلیه دیگری مثل جرثقیل.

اگر یک نیروی کار به طور تصادفی زخمی شده یا هل داده شود چطور؟

موقعیت‌های تصادفی- مثل سر خوردن یک کارگر، ‌برخورد او با همکارش و در نتیجه هل دادن او- به عنوان خشونت محل کار در نظر گرفته نمی‌شود.

آیا فرد باید قصد صدمه زدن به یک کارگر را داشته باشد؟

برای این‌که بتوان موردی را خشونت محل کار نامید، ‌فرد باید تلاش کند تا علیه یک کارگر از نیروی فیزیکی استفاده کند. هرچند که حتما لازم نیست که آن فرد از توان و ظرفیت فیزیکی لازم برای ایجاد صدمه فیزیکی برخوردار باشد.

برای مثال فردی ممکن است به دلیل شرایط و وضعیت سلامتی‌اش به گونه‌ای باشد که نسبت به محرک‌های محیطی خود پاسخ فیزیکی نشان دهد. این مورد از جمله مواردی است که به عنوان خشونت فیزیکی محسوب می‌شود.

علاوه بر این گاهی اوقات خشونت محل کار شامل مواردی می‌شود که دو فرد غیر کارگر مثلا دو بیمار با هم درگیر می‌شوند و این احتمال ایجاد شود که یک کارگر که برای مداخله و میانجی‌گری به آنها نزدیک می‌شود مجروح شود. شاید آن دو نفر غیرکارگر نمی‌خواهند که فرد دیگری درگیر تبعات دعوای آنها شود اما به هر حال آنها نیروی فیزیکی به کار برده‌اند که در نهایت می‌تواند سبب جراحت یک کارگر شود.

انتطار می‌رود که در چنین مواردی کارفرماها به هنگام محاسبه میزان خطر خشونت محل کار و یا به هنگام حل و فصل آنچه واقع شده،‌ موقعیت‌های مذکور را مد نظر داشته باشند. لازم است که آنها برای حفظ نیروهای کار خود از خطر موقعیت‌های این‌چنینی، مقررات و تمهیداتی را در نظر بگیرند.

1.3- خشونت خانگی Domestic Violence

کسانی که با یک کارگر وابستگی فردی دارند- برای مثال همسر یا همسر سابق، شریک خصوصی فعلی یا سابق و یا یک عضو خانواده- ممکن است آن کارگر را در محل کار به صورت فیزیکی آزار دهند یا تهدید به آزار فیزیکی نمایند. در این صورت خشونت خانگی به عنوان خشونت محل کار در نظر گرفته می‌شود.

1.4- آزار و اذیت محل کار workplace harassment

در قانون سلامت و امنیت شغلی آزار و اذیت محل کار به رفتارها یا گفتارهای نامناسب  در محل کار گفته می‌شود که یا از اساس یا بر اساس منطق خوشایند نیستند (بخش 1).

این رفتارها یا گفتارها معمولا بیش از یک‌بار اتفاق می‌افتند. این موارد ممکن است در دوره کوتاهی از زمان اتفاق بیفتند (مثلا طی یک روز) یا برای مدت طولانی‌تری ادامه داشته باشند (مثلا هفته‌ها، ماه‌ها و یا حتی سال‌ها).

به کار بردن کلمات یا اعمال رفتارهای ناخوشایندی که توهین‌آمیز، شرم‌آور و تحقیرآمیز باشند یا دال بر تقاضای نابه‌جایی از یک کارگر یا گروهی از کارگران باشند نیز مصداق آزار و اذیت در محل کار محسوب می‌شوند. رفتارهای ارعاب‌آمیز،‌ تمایزآمیز و یا حتی تبعیض‌آمیز در مورد یک یا گروهی از کارگران هم می‌تواند مصداق آزار و اذیت در محل کار محسوب ‌شوند. معمولا این رفتارها به صورت مکرر اتفاق می‌افتند.

موارد دیگری که مشمول این تعریف می‌شوند عبارتند از:

  • جوک و شوخی ساختن یا کنایه‌هایی که حاوی تحقیر،‌ تمسخر، تهدید یا توهین باشند؛
  • نشان دادن یا دست‌به دست کردن تصاویر یا مواردی به شکل چاپی یا الکترونیکی؛
  • زورگویی؛
  • تلفن‌ها یا ایمیل‌های مکرر توهین‌آمیز یا تهدیدآمیز؛ یا
  • تماس‌،‌ نزدیک شدن،‌ پیشنهاد یا درخواست‌های نامناسب جنسی.

این تعریف از آزار و اذیت محل کار آن‌چنان گسترده است که می‌توان کلیه اعمالی که بر طبق تعاریف حقوق بشر انتاریو ممنوع اعلام شده‌اند را نیز مشمول آن دانست.

در این تعریف 15 مورد اصلی مشمول این قاعده است که این موارد عبارتند از: نژاد،‌ گذشتگان،‌ محل تولد، رنگ، خاستگاه قومی،‌ شهروندی،‌ مذهب، جنسیت، تمایلات جنسی،‌ ناتوانی،‌ سن،‌ تجرد یا تاهل،‌ موقعیت خانوادگی،‌ دریافت کمک‌های دولتی،‌ سابقه کیفری.‌ 

چه مواردی آزار و اذیت محل کار محسوب نمی‌شوند؟

اعمال و قوانین معقولی که یک کارفرما،‌ مدیر یا سرپرست به طور معمول و برای کارایی بهتر در محل انجام داده یا اعمال می‌کنند، معمولا به عنوان آزار و اذیت محل کار محسوب نمی‌شوند. حتی اگر گاهی اوقات این موارد برای نیرو یا نیروهای کار خیلی هم خوشایند نباشند. از جمله این موارد می‌توان به تغییر وظایف افراد،‌ تغییر در برنامه کاری، ‌‌ نحوه بررسی و ارزیابی شغلی آنها، بازرسی محل کار، تصویب مقررات جدید برای نوع پوشش ضمن کار و قوانین انضباطی اشاره کرد.اختلاف نظر و عدم توافق‌های جزئی در بین همکاران نیز معمولا به عنوان آزار و اذیت محل کار در نظر گرفته نمی‌شود. علاوه بر این همه رفتارهایی که با شرایط و تعاریف خشونت محل کار مطابقت داشته باشد به عنوان آزار و اذیت محل کار تلقی نمی‌شوند.

1.5- رفتارهای نامناسب مداوم

گاه در محل کار برخی رفتارهای نامناسب به صورت مکرر و مداوم اتفاق می‌افتند. دامنه این رفتارها می‌توانند از سخنان توهین‌آمیز تا خشونت‌های جدی‌تر متغیر باشند. آزار و اذیت محل کار گاهی تا مرحله تهدید یا اقدامات عملی خشونت‌آمیز هم پیش می‌رود. در برخی موارد،‌ کارگری که مورد آزار بوده ممکن است که پس از تحمل مدت‌های مدید آزار عکس‌العمل‌ خشنی از خود نشان دهد.     

بسیار مهم است که در این ‌گونه موارد کارفرما شرایط را به درستی بررسی کرده و عکس‌العمل مناسبی در قبال این موقعیت داشته باشد زیرا در غیر این صورت احتمالا موضوع به خشونت محل کار تبدیل خواهد شد.

ادامه دارد 

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

برای ارسال دیدگاه شما باید وارد سایت شوید.

مراقب تشابه نام‌ها باشید! مارا با نام کنپارس به دوستان خود معرفی کنید.
This is default text for notification bar