در پی خبری که در ارتباط با تغییرات آزمون شهروندی کانادا روی سایت منتشر شد افراد زیادی در تماس با ما خواهان کسب اطلاع از جزییات این تغییرات و اطمینان از موفقیت در آزمون شده‌اند. در یکی از این تماس‌ها، یک از دوست تعدادی پرسش مطرح کرده که به دلیل اهمیت بحث و پیگیری مخاطبان سایت در اینجا پاسخ آنها را به تفصیل بیان کرده‌ایم.
پرسش‌هایی در ارتباط با آزمون شهروندی
- چند نوبت امکان شرکت در امتحان شهروندی (سیتی‌زن‌شیپی) وجود دارد؟
- آیا فاصله زمانی خاصی بین دفعات آزمون لازم است؟
- هزینه خاصی دارد؟
- با توجه به تغییرات جدید شرط تازه‌ای هم به شرایط اضافه شده است یا نه؟
از آنجا که شاید دوست پرسش‌کننده و سایر دوستان، آشنایی با روند تقاضای درخواست شهروندی کانادا، روش قبلی و تغییرات فعلی نداشته باشند این مسیر خیلی سریع توضیح داده می‌شود.
مسیر دریافت حق شهروندی کانادا
هر ساله حدود ۱۷۰ هزار نفر در کانادا شهروندی یا تابعیت کانادایی را به دست می‌آورند پس این اتفاق پدیده عجیب و دشواری نیست و روالی منطقی و عادی دارد. مهم این است که افراد این روال و رویه را با دقت دنبال کنند.
برای اینکه شما بتوانید برای دریافت شهروندی کانادا تقاضا بدهید حتما باید دارای اقامت دائم کانادا باشید. فرآیند بررسی تقاضا و دریافت تابعیت یک روال و مسیر اداری دارد و یک بحث حقوقی. روال اداری همان چیزی است که در ادامه توضیح خواهیم داد اما بحث حقوقی و قضایی آن بدین شکل است که در واقع این امر زیر نظر یک قاضی تابعیت citizen judgeانجام می‌شود یعنی بعد از اینکه روال اداری تکمیل شد، متقاضیان باید در برابر این قاضی سوگند یاد کنند و مدارک تابعیت جدید را از دست وی دریافت کنند. اگر هم در این مسیر مشکل خاصی پیش آمد این قاضی است که باید به آن رسیدگی کند.
در این صفحه از وب‌سایت کنپارس به شما توضیح داده شده است که شرایط دریافت تابعیت کانادایی چیست. همانطور که می‌بینید افراد بین ۱۸ تا ۵۴ سال که بیشترین تعداد کسانی را که چنین درخواستی را می‌دهند شامل می‌شوند باید در یک ازمون شرکت کنند.
این جلسه آزمون از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول، ۲ یا ۳ نفر از بازرسان اداره مهاجرت که حکم دستیاران قاضی شعبه مهاجرت را دارند تمامی افراد حاضر در آن نشست را یک به یک فراخوانده و پرسش‌هایی از آنها می‌کنند. این پرسش‌ها عمدتا درباره وضع زندگی، کار و تحصیلات است و مورد به مورد متفاوت است. همچنین مدارک هویتی فرد و در راس آنها پاسپورت (یا پاسپورت‌های) کشوری که متقاضی تابعیت آنها را دارد بررسی شده و از مسافرت‌هایی که در فاصله زمانی سه ساله انجام شده پرسش می‌شود.
بلافاصله بعد از تکمیل این مرحله، آزمون تستی برگزار می‌شود. هدف از این دو بخش در جلسه آزمون این است که:
· هویت درخواست کننده احراز شود،
· از سپری کردن شرط سه سال (۱۰۹۵ روز) اقامت در کانادا در چهار سال قبل از درخواست اطمینان حاصل شود،
· از میزان اشنایی اجمالی او با کشور کانادا اطمینان حاصل شود،
· از میزان آشنایی او به حقوق و تکالیف شهروندی کانادا اطمینان حاصل شود،
· از میزان اشنایی کافی او با یکی از دو زبان رسمی کانادا (انگلیسی یا فرانسه) اطمینان حاصل شود (توجه داشته باشید که آزمون به یکی از این دو زبان است و متقاضی قبلا باید آن را اعلام کند.)
در روشی که در گذشته برقرار بوده و الان هم ادامه دارد، برخی از این موارد و بررسی‌ها در قالب همان گفتگوی اولیه انجام می‌شود. یعنی نماینده اداره مهاجرت با پرسش‌هایی در می‌یابد که شما چقدر معلومات و اطلاعات دارید و هویت شما را احراز می‌کند یا مدارک شما را چک می‌کند. این بررسی‌ها خیلی سریع و آسان است و تا کسی واقعا مسئله خاصی نداشته باشد معمولا در این بخش دچار مشکل نمی‌شود. همچنین مدت زمان این بررسی هم فرد با فرد تفاوت دارد. در مورد کسانی‌که بتوانند به سوالات اولیه با روانی پاسخ دهند گاهی کل این فرایند به ۵ دقیقه هم نمی‌رسد و اصولا بررسی‌کننده بعد از مشاهده پاسپورت و چند سوال ساده به فرد اجازه شرکت در آزمون را می‌دهد اما فرد دیگری که پرسش‌ها را درست درک نکند ممکن است بیش از ۲۰ دقیقه هم مجبور به پرسش و پاسخ باشد. در مجموع تا امروز این بخش از ماجرا دشواری خاصی نداشته است مگر اینکه فرد متقاضی واقعا در گفتگو با کارمند اداره مهاجرت دشواری خیلی جدی داشته باشد و نتواند هیچ‌یک از عبارت‌های وی را درک کند که در این صورت بنا به روال دیگری با وی رفتار خواهد شد.
البته توجه داشته باشید که مواردی چون عدم سابقه کیفری یا شرط زمانی، پیشتر از این و وقتی که متقاضی درخواستش را برای اداره مهاجرت ارسال کرده بررسی شده‌اند و به همین دلیل هم بین زمان درخواست تا تاریخی که متقاضی برای آزمون دعوت می‌شود فاصله قابل توجهی وجود دارد.
بعد از اینکه پرسش و پاسخ‌های اولیه به صورت شفاهی و گفتگوی دو نفره انجام شد، پرسش‌های آزمون که به صورت دفترچه‌ای است و الان ۲۰ پرسش چند گزینه‌ای در هر نسخه وجود دارد توزیع شده و سپس به حاضران برای پاسخ‌گویی زمان می‌دهند. هر کس باید به تمامی ۲۰ پرسش جواب دهد و برای قبولی باید حداقل ۷۵ درصد یعنی ۱۵ پرسش حتما درست بوده باشند.
در مجموع برای کسانی‌که زبان می‌دانند و یک بار به طور دقیق محتوای دفترچه آزمون را مطالعه کرده باشند این آزمون یکی از آسان‌ترین آزمون‌هایی است که در عمرشان داده‌اند زیرا سطح آن طوری تدوین شده که افرادی که زبان انگلیسی را در حد اندکی می‌دانند و از سطح سواد بالایی هم برخوردار نیستند دچار مشکل نشوند بنابر این نباید آمار و ارقام یا رد شدن بیش از ۳۰ درصدی آزمون، شما را به وحشت بیاندازد. معمولا افرادی که مردود می‌شوند، افراد پر سن و سال‌تر هستند که در سال‌های اقامت هم دنبال فراگیری زبان نرفته و حداقل‌ها را درنیافته‌اند.
چرا در روش جدید نسبت به قبل، تعداد مردودی‌ها افزایش یافته است؟
در روش قبلی تمام سوالات ممکن به چند دفترچه از پیش طراحی شده محدود شده بود که با حروف انگلیسی مشخص می‌شدند یعنی مثلا دفترچه A یا B و همین‌طور الی آخر (کلا ۶-۷ دفترچه). دسته‌بندی پرسش‌ها هم متفاوت بود و بالای ۷۰ درصد سوالات بسیار ساده بودند. بسیار ساده به این معنا که اگر کسی حداقل اشنایی با کانادا را داشت و می‌توانست سوال را بخواند می‌توانست بدون مطالعه دفترچه، به سوال پاسخ دهد. سیستم دسته‌بندی دفترچه‌ها هم به گونه‌ای بود که افرادی که زبان انگلیسی نمی‌دانستند می‌توانستند از طریق حفظ کردن پرسش‌ها و نتایج که به دلیل استفاده سالیان دراز از این سیستم، به بیرون درز کرده بود همه موارد را حفظ کنند.
مثلا معلوم بود که ترتیب پاسخ‌های دفترچه Aبرای تمام سوالات چگونه است و بنابراین افرادی که زبان نمی‌دانستند این ترتیب را حفظ می‌کردند و در روز ازمون که با یکی از نزدیکان خود در سالن حضور پیدا می‌کردند، کافی بود که فرد همراه به بهانه‌ای دفترچه پرسش‌های آنها را می‌دید و به ایشان می‌گفت که مثلا دفترچه Aدر دست آنهاست و آنها هم پاسخ‌های حفظ کرده را به همان ترتیب در برگه پاسخ علامت می‌زدند بدون اینکه بتوانند حتی یکی از پرسش‌ها را بخوانند. البته این تنها یکی از روش‌های معمول تقلب بود.
در روش جدید که دیگر چنین دفترچه‌های ثابتی وجود ندارند عملا این کار مقدور نیست. همچنین افراد یک خانواده هم حق ندارند در کنار هم بنشینند و این موضوعات عملا راه تقلب برای افرادی که زبان نمی‌دانند را بسیار دشوار کرده است. همچنین چون پرسش‌ها هم با دقت بیشتری انتخاب می‌شوند و بنا نیست مثل مورد قبل افراد بدون مطالعه هم بتوانند به سادگی به آنها پاسخ دهند، در مجموع ازمون دشوارتر از قبل شده است.
یک تفاوت کوچک دیگر هم در این آزمون با قبل اتفاق افتاده و آن اینکه، در گذشته با پایان یافتن آزمون هر کس، برگه پاسخ‌هایش در همان لحظه توسط اسکنر مخصوص خوانده می‌شد و نتیجه ازمون به وی اعلام می‌شد اما اخیرا این اتفاق نمی‌افتد و به متقاضیان گفته می‌شود که نتیجه آزمون و بررسی‌ها بعدا از طریق نامه به اطلاع آنها می‌رسد. دلیل این امر روشن نیست.
در یک نتیجه‌گیری اجمالی این‌طور به نظر می‌رسد که این روش برای کسانی‌که تحصیلات دارند، زبان انگلیسی را در سطح متوسطی درک می‌کنند و دفترچه را مطالعه کرده‌اند دشواری خاصی پدید نیاورده و تنها برای کسانی‌که مهارت‌ها و اشنایی‌های آنها با زبان انگلیسی (یا فرانسه) بسیار کم باشد مسئله‌ساز شده است.
پاسخ به سوالات
حال می‌توان پرسش‌های مطرح شده در ابتدای بحث را مرور کرده و پاسخ گفت.
شرکت در آزمون یک بار انجام می‌شود. اگر متقاضی آن را با موفقیت پشت سر بگذارد در نامه‌ای که چند هفته بعد برایش می‌آید به مراسم (سرمونی) بیان قسم و دریافت مدارک شهروندی در حضور قاضی مربوطه دعوت می‌شود اما اگر موفق نشود برای وی زمانی برای مصاحبه با همان قاضی معین می‌شود. هدف از این مصاحبه این است که قاضی مطمئن شود متقاضی شرایطی که قانونا برای دریافت حق شهروندی لازم است داراست که همان موارد پیشتر گفته شده است و خصوصا میزان توانایی‌های زبانی متقاضی اهمیت زیادی دارد.
در واقع متقاضی در این نشست باید بتواند با قاضی مربوطه مکالمه داشته باشد و توانایی‌های زبانی وی هم در حدی باشد که قاضی از آن مطمئن شود. اینکه میزان این توانایی‌ها چقدر است مقیاس دقیقی وجود ندارد بلکه مهم این است که متقاضی بتواند حداقل جملات ساده برای بیان مقاصدش بیان کند و در باره امور عادی و روزانه زندگی، کار و تحصیل توضیح دهد. معمولا کسانی‌که در حد پایان سطح مقدماتی، زبان بدانند می‌توانند از پس پروسه آزمون یا مصاحبه با موفقیت برایند.
متقاضیان اصلی مهاجرت که ارائه مدرک آزمون زبان برای درخواست مهاجرت برای انها ضروری بوده اصولا مشکلی پیدا نمی‌کنند و گهکاه این اعضا دیگر خانواده متقاضی هستند که ممکن است نیاز به تمرین بیشتری داشته باشند. این افراد هم اگر واقعا چند سال در کانادا زندگی کرده باشند و زبان انگلیسی را در حد مقدماتی و برای رفع نیازهای روزمره بدانند در این فرایند موفق خواهند بود.
با این توضیحات پاسخ پرسش‌های بعدی روشن است یعنی این آزمون تکرار نمی‌شود و لذا هزینه‌ای هم ندارد. اصولا تمام هزینه مربوطه در زمانی که فرد برای دریافت حق شهروندی تقاضا می‌دهد با پرداخت حق‌الزحمه مربوطه پرداخت شده است.
آنچه بیان شد رویه‌ای است که تاکنون وجود داشته و اگر بعد از این تغییراتی در آن حادث شود به اطلاع شما خواهد رسید. نکته‌ای که جدیدا و در تغییر رویه‌های اداره مهاجرت کاملا واضح و اشکار است این است که این اداره در نظر دارد روز به روز بیش از گذشته راه‌های غیرقانونی و متقلبانه را شناسایی و مسدود کند و در مقابل روش‌های قانونی را تسهیل و شفاف سازد بنابراین کسانی‌که روال‌های قانونی را دنبال می‌کنند هیچ‌گونه مشکلی نخواهند داشت.
ثبت دیدگاه