تغییر ساعت تابستانی یا صرفه جویی در زمان نور روز (DST) ـ در بیشتر کشورها با نام ساعت تابستانی نامیده می شود.
به تغییر ساعت در منطقه های زمانی گفته می شود که موجب طولانی تر شدن روز در عصر و کوتاه تر شدن آن در صبح می شود. این تغییر معمولاً در ابتدای بهار هر سال انجام و در پاییز نیز به حالت عادی بازگردانده می شود. بسیاری از کشورها برای بهینه سازی مصرف انرژی، در فصل بهار و تابستان ساعت رسمی کشورشان را قدری (معمولاً یک ساعت) به جلو می کشند، تا ساعات بیشتری از روز با ساعات کاری هم خوانی داشته باشد، و در ساعات کم تری از روز، نیاز به مصرف انرژی برای تأمین روشنایی وجود داشته باشد.
امسال در کانادا در تاریخ 11 مارس 2018، ساعت 2 بامداد ساعت رسمی کشور یک ساعت به جلو کشیده می شود.
استفاده بیشتر از نور خورشید در طول روز، برای نخستین بار در سال ۱۷۸۴ در فرانسه مطرح شد. در این سال، بنیامین فرانکلین، وزیر مختار آمریکا در فرانسه طی مقاله ای که در یکی از مجلات فرانسه چاپ شد، از مردم خواست که صبح ها یک ساعت زودتر از خواب بیدار شوند. فرانکلین معتقد بود که به این ترتیب، مردم می توانند روزها از روشنایی خورشید استفاده بیشتری کنند و شب ها شمع کمتری مصرف نمایند. البته فرانکلین پیشنهادی مبنی بر تغییر ساعت رسمی کشور ارایه نکرد. این پیشنهاد، برای اولین بار در سال ۱۹۰۷ در انگلستان توسط فردی به نام ویلیام ولت پیشنهاد شد؛ هرچند که در آن مقطع زمانی عملی نشد.
اما تغییر ساعت رسمی برای صرفه جویی در مصرف انرژی، برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ در کشور آلمان عملی شد. بعداً برخی دیگر از کشورها از جمله آمریکا، انگلستان، و برخی از کشورهای اروپایی نیز دست به اقدام مشابهی زدند. عاملی که این دولت ها را برای استفاده از این تکنیک متقاعد نمود، کمبود شدید انرژی در اثر جنگ جهانی اول بود.
اکنون هفتاد و هفت کشور جهان با استفاده از این تکنیک، ساعات رسمی خود را تنظیم می کنند. اما زمان جلو و عقب کشیدن ساعت در این کشورها یکسان نیست؛ به طور مثال کشورهای اروپایی از آخرین یکشنبه ماه مارس تا آخرین یکشنبه ماه اکتبر و آمریکا و کانادا از دومین یکشنبه ماه مارس تا اولین یکشنبه ماه نوامبر (به مدت هفت ماه) ساعت رسمی خود را جلو می کشند.
ثبت دیدگاه