جیسن کنی وزیر امور مهاجرت، شهروندی و چندفرهنگی کانادا چهارشنبه ۲۵ اکتبر در برابر کمیته مهاجرت مجلس فدرال قرار گرفت تا از قانون جدید سی-۴۳ دفاع کند. این قانون شور دومش را در مجلس پشت سر گذاشته و هم‌اکنون در مرحله اعلام نظر کمیته مهاجرت است. البته با توجه به اکثریت داشتن محافظه‌کاران در کمیته و در مجلس، بعید است برای تصویب این قانون مشکل خاصی به وجود بیاید.
اما قانون سی-۴۳ چیست؟
این قانون در ادامه بلندپروازی‌های کنی برای کسب اختیارات فراوان، به وزیر مهاجرت اجازه می‌دهد تا بر اساس دستورالعمل‌هایی که تعیین می‌کند از ورود غیرشهروندانی که احتمال دارد برای امنیت عمومی Public Safety مخاطره‌آفرین باشند جلوگیری کند. این مورد شامل حال اعطای مهاجرت هم می‌شود. به روشنی مشخص نیست که منظور از این دسته افراد چه کسانی هستند اما کنی به مصادیقی چون افرادی که به ترویج تروریسم، خشونت و فعالیت‌های مجرمانه می‌پردازند؛ مسئولان فاسد دول خارجی و ……. اشاره کرده است.
از آنجا که حدود اختیارات وزیر بر اساس این قانون بسیار زیاد است و احتمال سواستفاده از آن (به ویژه با توجه به سوابق نه چندان مورد دفاع محافظه‌کاران در این گونه امور) می‌رود احزاب مخالف و رسانه‌ها در مورد آن اخطارهای فراوانی داده‌اند اما کنی با اشاره به مثال‌هایی، ضمن رد هرگونه استفاده سیاسی از اعمال این قانون، تنها منافع عمومی را دلیل تصویب آن دانسته است.
بر اساس قوانین فعلی کانادا نیز ورود برخی افراد از جمله کسانی که سوابق مجرمانه دارند به کانادا ممنوع یا محدود شده است اما تاکید محافظه‌کاران بر این است که قوانین فعلی به تنهایی کفایت نمی‌کند چون ممکن است افرادی دارای محکومیت ثبت شده کیفری نباشند اما حضورشان در کانادا برای امنیت شهروندان این کشور مخاطره‌آمیز باشد. آنها به‌ویژه به افزایش افکار و اندیشه‌های ضدنژادی یا ضدقومیتی یا ضد دینی از طریق وبسایت‌ها اشاره می‌کنند و اینکه با شناسایی چنین مواردی باید از ورود بانیان و فعالین این نوع زمینه‌ها به کانادا جلوگیری کرد.
اگرچه دولت محافظه‌کاران تلاش دارد با تاکید بر نمونه‌هایی چون جلوگیری از ورود تری جونز، کشیش تندرویی که در مراسمی در امریکا قرآن‌سوزی کرده بود به کانادا، خود را فارغ از داوری‌های ایدئولوژیک و سیاسی در استفاده از این قانون نشان دهد اما مخالفان معتقدند که اصولا اقدامات و تصمیم‌گیری‌های این دولت در حوزه‌های مختلف به حدی به امور سیاسی و ایدوئولوژیک آلوده شده که بعید است از چنین ابزاری سواستفاده نشود.
لازم به یادآوری است که جیسن کنی از حدود ۵ سال پیش که سکان مدیریت این وزارتخانه را به دست گرفته مرتبا خواهان اختیارات فراوان و بی حد و مرز در امور مرتبط با خود بوده که از نمونه‌های آن می‌توان به اختیارات عظیم ناشی از قانون سی-۵۰ در تغییر (و در واقع، توقف) برنامه‌های مختلف مهاجرتی کانادا، تغییر قانون جذب پناهندگان و اخیرا همین قانون سی-۴۳ نام برد.
برای مطالعه منبع اصلی اینجا را ببینید.
ثبت دیدگاه