آنان که با موسسه کنپارس آشنایی دارند می دانند که از جمله برنامه های مهاجرتی ارایه شده از سوی این شرکت برنامه ای است که به EB3 معروف است و تنها در زمینه اعزام کارگران غیر متخصص برای کار در شرکت های معین در شهرها و ایالت های مختلف آمریکا در دسترس است. این برنامه با همکاری موسسه حقوقی و بسیار معتبر International Migration Services در بازار ایران ارایه می شود و با توجه به نیاز موسسات مورد نظر هم مجوز سازمان کار آمریکا Labor Certificate و هم کار تمام وقت قطعی در آن موسسات از سوی IMS تامین شده است. برنامه EB3 یکی از برنامه های مهاجرتی سازمان مهاجرت ایالات متحده آمریکاست که برای نیروی متخصص و غیر متخصص پیش بینی شده است اما امکان ما در حال حاضر تنها فعالیت در اعزام غیر متخصصین است. متقاضیان این برنامه کارت سبز یا همان گرین کارت آمریکا دریافت می کنند. اطلاعات در این خصوص را می توانید اینجا در سایت اداره مهاجرت آمریکا و نیز اینجا در سایت شرکت کنپارس بخوانید.
بهانه این نوشتار اظهار نظرهای دوست همکاری است که عملا یک کانال ماهواره ای را در اختیار دارد و متاسفانه بدون اطلاع از کم و کیف دقیق برنامه پیشنهادی، مجموعه های فعال در این زمینه و موسساتی که به دنبال نیروی کار هستند، ابهاماتی را مطرح کرده است که بهتر دیدم به بخشی از آنها پاسخ گویم. این مطلب را در قالب چند پرسش و پاسخ پیش می برم با این امید که ابهامات ذهنی برخی متقاضیان برطرف شود:
۱- با وجود نرخ بالای بیکاری در آمریکا این موسسات چه نیازی به نیروی کار غیر متخصص دارند؟
بله نرخ بیکاری در آمریکا شاید قابل توجه باشد ولی این مشاغل مانند کار در پیتزا هات و یا کینگ برگر مشاغلی نیستند که افرادی که وارد آن می شوند برای مدت طولانی در آن بمانند. به تعبیر دیگر افراد برنامه ای برای بازنشستگی در چنین مشاغلی ندارند. دلیل آن سختی کار و حقوق حداقلی آن است. ۸۰ درصد افرادی که وارد این مشاغل می شوند افرادی هستند که در پی شغلی موقت می گردند. این مشاغل را به همین دلیل survival jobs (مشاغل از سوی ناچاری) هم می گویند. افرادی که امکان یافتن کار دیگری برایشان نیست و یا دانش آموزان و دانشجویان جوانی که مدتی را فرصت کار کردن دارند می دانند که این مشاغل معمولا در دسترس هستند و تقریبا همیشه فست فودها و شرکت های مشابه به دنبال نیروی کارند و استخدام دارند. به دیگر سخن افراد در این مشاغل وارد می شوند و از در دیگر خارج می شوند و به این ترتیب همیشه نیاز به نیروی کار در این مشاغل برقرار است.
در مناطقی که موسسات مجوز استخدام با استفاده از برنامه EB3 را گرفته اند به دلیل جمعیت کمتر چه بسا این نیاز بسیار بیشتر است.
نکته دیگری هم هست. در دسترس بودن این مشاغل به این معنی نیست که هر بیکاری حاضر باشد وارد این مشاغل شود و حداقل دستمزد را دریافت کند. اگر شخصی بیمه بیکاری دریافت می کند چه بسا همان رقم دریافتی بسیار بیشتر از رقم حقوق به عنوان کارگر فست فود باشد پس منطقی است که به دنبال انجام چنین کاری نباشد. مثلا کسی که در شغلی با دستمزدی معادل ساعتی ۱۵ دلار به کار مشغول بوده است و آن شغل را به هر دلیل از دست داده و زیر پوشش بیمه بیکاری است دریافتی ماهانه ای بیش از حداقل مزدی که با کار در برگر کینگ دریافت خواهد کرد دارد. او هرگز به فکر این نخواهد بود که با کار در فست فود هم کار سخت انجام دهد هم زمان آزاد خود را که قرار است برای کاریابی در رشته شغلی خود صرف کند را از دست دهد و هم در پایان ماه پول کمتری در جیب خود داشته باشد.
۲- ایا نباید اثبات شود که نیروی کار مورد نظر در آمریکا در دسترس نیست تا امکان جذب نیروی غیرمتخصص باشد؟
بله اما این وظیفه ای است که مجموعه همکار ما به عهده دارد. تاکنون برای بخش عمده افرادی که قرارداد بسته اند labor certificate گرفته شده به این معنی که سازمان کار ایالات متحده از این جهت موافقت کرده است که ورود این افراد نمی تواند اثر منفی در بازار کار آمریکا بگذارد. این گواهی ظرف شش ماه از عقد قرارداد با کنپارس دریافت می شود.
۳- چرا آمریکا حاضر است به نیروی غیر متخصص به راحتی گرین کارت بدهد؟
دولت آمریکا همانگونه که برنامه لاتاری گرین کارت را برای جذب مهاجر و تامین جمعیت به کار گرفته است همواره به دنبال جذب جمعیت و نیروی کار از کشورهایی است که در موزاییک جمعیت آن کشور به نسبت دیگر ملیت ها در سال معین، کمتر به آمریکا مهاجرت کرده اند از اینرو سرعت رسیدگی به پرونده ایرانیان در این برنامه نیز بسیار بیشتر از مثلا چینی هاست و به ۱۸ تا ۲۴ ماه رسیده است. بنابراین اصلا عجیب نیست که دولت آمریکا به متقاضی کار در موسسه ای که نظر اداره کار آمریکا را جلب کرده است گرین کارت بدهد. خوب که نگاه کنید چندان لطف بزرگی هم نیست و موضوع کاملا دو سویه است.
ثبت دیدگاه