برنامه‌های مهاجرتی کانادا برای بعد از همه‌گیری کرونا

وزیران مهاجرت کانادا، مهاجرت را گامی اساسی برای بهبود اقتصادی کانادا پس از همه گیری ویروس کرونا می دانند.

وزیران مهاجرت جمعه گذشته، 24 جولای، به منظور گفتگو در مورد تأثیر همه گیری ویروس کرونا بر روی سیستم مهاجرت کانادا، به صورت آنلاین با یکدیگر ملاقات کردند. کانادا ده استان و سه قلمرو دارد. همه استان ها و سرزمین ها به غیر از «نوناووت» با دولت فدرال توافق دوجانبه دارد. موافقت نامه های دوجانبه، استان ها و قلمروها را قادر می سازد تا برنامه های مهاجرتی خود را برای پذیرش مهاجران اقتصادی اجرایی کنند. علاوه بر این توافق نامه ها، دولت فدرال و استان ها و قلمروها جلسات منظمی مانند جلسه اخیر، برای گفتگو در مورد موضوعات جاری در زمینه مهاجرت و برنامه ریزی برای آینده دارند. روز جمعه، وزرا توافق کردند که با یک سیستم مهاجرتی قوی پیش بروند.

مفاد همکاری فدرال-استانی در زمینه مهاجرت

بند 95 قانون اساسی 1867، مهاجرت را در صلاحیت مشترک فدرال-استانی با غالب بودن قانون فدرال، تعریف می کند. به دلیل اهمیت در رشد اقتصادی و امنیت چهار استان اول کانادا: «نیوبرانزویک»، «نوا اسکوشیا»، «کبک» و «انتاریو»، مهاجرت به عنوان حوزه صلاحیت مشترک، به هنگام تأسیس کشور کانادا مشخص شده است.

در سال های اولیه پس از کنفدراسیون، دولت فدرال و استان ها برای بحث در مورد چگونگی جذب مهاجران بیشتر به کانادا جلسه ای را ارائه دادند. از جمله، نخستین کنفرانس فدرال-استانی در مورد مهاجرت در سال 1868 برگزار شد و سال بعد از آن، یعنی در سال 1869، دولت فدرال اولین قانون مهاجرت کانادا را تصویب کرد. امروز، قانون اصلی مهاجرت کانادا قانون «مهاجرت و حمایت از پناهندگان» (IRPA) است.

با افزایش مدیریت دولت فدرال، دخالت استان ها در مهاجرت برای قرن بعد کاهش یافت، اما این موضوع در اواخر دهه 1960 تغییر کرد، هنگامی که کبک استقلال بیشتری می خواست تا مهاجران زیادتری از کشورهای «فرانکوفون» (29 کشور که زبان فرانسه در آنها رسمی است) پذیرش کند.

در دهه 1990، بقیه استان ها و قلمروهای کانادا نیز به دنبال استقلال بیشتر در مورد مهاجرت بودند تا بتوانند مهاجران را به منظور رفع نیازهای بازار کار خود به دلیل افزایش جمعیت سالخوردگان و پایین بودن نرخ تولد، جذب کنند. این موضوع منجر به راه اندازی «برنامه مهاجرتی انتخاب استان» (PNP) شد.

از سال 2003، وزرای مسئول مهاجرت هر سال برای برنامه ریزی در این زمینه با هم ملاقات کرده اند. این طولانی ترین مدت در تاریخ کانادا است که طی آن دولت فدرال و دولت های استانی و قلمروها رسماً دور یک میز نشسته اند تا سیاست مهاجرت را شکل دهند. با توجه به مسئولیت قانونی و علاقه مشترکی که دولت فدرال و دولت های استانی و قلمروها برای پذیرش بیشتر مهاجر دارند، به احتمال زیاد این جلسات ادامه خواهند یافت.

زمینه بحث و گفتگوی وزیران

وزیران علاوه بر بحث در مورد تأثیر همه گیری ویروس کرونا بر روی سیستم مهاجرت، در مورد برنامه ریزی برای «میزان مهاجرت» و «مهاجرت اقتصادی منطقه ای» گفتگو کردند. آنها تصویب برنامه راهبردی فدرال-استانی-قلمرویی برای مهاجرت 2020-2023 را بررسی کردند که اولویت های آنها برای مهاجرت در این دوره را تشریح می کند. دانشجویان بین المللی به عنوان محرک های اصلی رشد اقتصادی و جمعیتی شناخته شدند، که برای بهبود اقتصادی کانادا و موفقیت این کشور در درازمدت اهمیت دارند.

گرچه محدودیت های سفر فعلی بر توانایی کانادا در جذب مهاجران جدید در کوتاه مدت تأثیر داشته، اما محرک های بلندمدت برای افزایش سطح مهاجرت همچنان باقی مانده اند. کانادا هنوز هم در بخش های مختلف با کمبود نیروی کار و هم زمان با نرخ پایین تولد، با پیری جمعیت روبرو است. مهاجرت برای اطمینان از رشد مثبت جمعیت و پر کردن شکاف در بازار کار مهم است. وزیران همچنین موافقت کردند که همکاری خود را برای تهیه یک «برنامه جدید نامزد شهرداری» ادامه دهند، زیرا کانادا هنوز در تلاش است تا افراد تازه وارد را به شهرهای کوچک تر جذب کند.

PNP نمونه ای از برنامه های مهاجرتی متناسب با نیازهای مناطق خاص در کانادا است. کانادا همچنین برنامه «مهاجرت فدرال» دارد که شکاف های بازار کار منطقه ای و محلی را هدف قرار می دهد. این برنامه ها شامل «برنامه مهاجرت اقیانوس اطلس» و «برنامه مهاجرت روستایی و شمالی» می شوند.

تاریخ تشکیل جلسه بعدی مشخص نشده است، با این حال، بر اساس پیشینه، احتمالاً جلسه بعدی در پاییز برگزار می شود که کمی قبل از اعلام «سطح مهاجرت» جدید برای دوره 2021-2023 خواهد بود.

معنای این جلسات برای مهاجران

جلسات مکرر بین دولت فدرال و دولت های استانی و قلمروها نشان می دهد که چرا کانادا دارای چنین سیستم مهاجرتی قوی و موفقی است. امروزه کانادا از هر جهت کشوری بسیار متنوع با شرایط اقتصادی و اجتماعی متفاوت در هر استان و قلمرو است. دخالت دادن دیدگاه های مختلف در سیستم مهاجرت، کانادا را قادر می سازد تا از مهاجرت برای بهره مندی هرچه بیشتر در هر نقطه از کشور استفاده کند.

وزیر «مندیچینو» به طور مداوم در طول همه گیری ویروس کرونا، بر تعهد دولت فدرال در پذیرش استعدادها از گوشه و کنار جهان تأکید کرده است. اقدامات دولت فدرال و استان ها فقط به بیان کلمات ختم نشده است. در طول همه گیری ویروس کرونا، دولت فدرال و دولت های استانی و قلمروها همچنان به استقبال مهاجران از طریق «سیستم کسپرس انتری»، «انتخاب های PNP» در «جزیره پرنس ادوارد»، «نوا اسکوشیا»، »انتاریو»، «منیتوبا»، «ساسکاچوان:، «آلبرتا» و «بریتیش کلمبیا» و همچنین از طریق «سیستم کبک» انجام داده اند.

در جلسه بعدی، وزیران باید ارزیابی مجددی از چگونگی تأثیر همه گیری کرونا ویروس در سیستم مهاجرت در سال 2021 و بعد از آن، داشته باشند. در حال حاضر آینده، به دلیل این همه گیری نامشخص است، اما آنچه مشخص است اینست که همه گیری ویروس کرونا تأثیر منفی بر تمایل دولت های فدرال و استانی برای حفظ سیستم مهاجرتی باز کانادا نداشته است.

رئیس «مجمع وزیران مسئول مهاجرت» که همچنین وزیر مهاجرت «نیوبرانزویک» است، در بیانیه ای گفته است: « اگرچه ما امسال به دلیل همه گیری ویروس کرونا مشکلاتی داشته ایم، اما اکنون باید بیش از هر زمان دیگری، برای جذب، استقبال و حفظ کانادایی های جدید همکاری کنیم. ما با هم، می توانیم به کشوری حتی مرفه تر تبدیل شویم که افراد تازه وارد و خانواده های آنها بتوانند در آن جاگیر و موفق شوند و به جامعه ما کمک کنند.»