همگان بر این امر واقف‌اند که نیروی انسانی به مثابه خون در رگ‌های هر بنگاه اقتصادی بوده و بدون بکارگیری و توجه به آن و صرفاً با اتکا بر عامل سرمایه و یا تکنولوژی نمی‌توان کالا و یا خدمتی قابل رقابت را تولید و روانه بازار نمود. آگاهی از حقوق نیروی کار و به تبع آن وظایف قانونی کارفرمایان که در بعضی موارد آینده مستخدمین را متاثر می‌کند، می‌تواند منجر به هر چه مستحکم‌تر شدن رابطه کارگر و کارفرما شده و در نتیجه بهره‌وری نیروی کار را افزایش دهد.
قوانین و مقررات مربوط به استخدام نیروی انسانی در کانادا و اهمیت اشراف کارفرمایان بر آنها، نگارنده را بر این داشت تا طی چند شماره آینده به تفصیل به برخی از مهم‌ترین این مقررات و به تبع آن وظایف قانونی صاحبان کسب و کار در قبال کارمندان و کارگران‌شان بپردازد.
از جمله تعهدات کارفرمایان که طی این شماره و چند شماره بعدی به آنها خواهیم پرداخت عبارتند از: رعایت الزامات مالی قانونی، سلامتی و ایمنی، استانداردهای مربوط به مرخصی، حداقل حقوق و دستمزد، برابری حقوق زنان و مردان در محیط کار، ساعات کار و اضافه‌کاری …در این شماره به الزامات و تعهدات مالی کارفرمایان پس از استخدام نیروی انسانی اشاره خواهد شد.
طبق قانون وضع شده توسط دولت فدرال کانادا بیشتر کارفرمایان می‌بایست بعد از استخدام یک نیروی کار نسبت به قرار دادن نام وی در لیست رسمی حقوق (و مزایا) و ایجاد حسابی در سیستم حسابداری خود اقدام نمایند و بر اساس این قانون کارفرما ملزم به کسر مبالغی از حقوق و دستمزد افراد و پرداخت این مبالغ به دولت می‌باشد. حق بیمه بیکاری، سهم صندوق بازنشستگی و مالیات بر درآمد از مبالغی هستند که کارفرما موظف به کسر آنها از حقوق و دستمزد پرسنل خود بوده و می‌بایست طبق قانون و از جانب نیروی انسانی به دولت پرداخت نماید. علاوه بر این ممکن است بر اساس مفاد قرارداد بین کارفرما و نیروی کار و یا قرارداد کلی میان کارفرما و اتحادیه کارگران و مستخدمین، پرداخت‌ها و کسورات دیگری لازم به انجام باشد اما آنچه در اینجا بیان می‌شود حداقل‌های ضروری و قانونی مربوطه است.
۱- حق بیمه کاری یا اشتغال Employment Insurance (مشهور به بیمه بیکاری):
متن کامل را در این صفحه از وبسایت پرنیان و یا این صفحات از نسخه دیجیتالی پرنیان شماره ۱۸ بخوانید.
ثبت دیدگاه