در پی دیدار غیرمنتظره چهارشنبه ۶ مارچ جیسن کنی، وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا از بغداد، وی در گفتگوی اختصاصی با شبکه CTV کانادا تاکید کرد که کانادا باید سفارتخانه خود در عراق را بازگشایی کند.
استدلال کنی بر این پایه بوده است که چون کانادا متعهد شده تا سال ۲۰۱۳، ۲۰ هزار پناه‌جوی عراقی را پذیرش کند و به‌دلیل بسته شدن سفارت کانادا در دمشق از می ۲۰۱۲ این روند با مشکل مواجه شده باید در خود عراق سفارتخانه و بخش مهاجرت برای بررسی درخواست‌های پناهندگی برقرار شود. بر اساس آمار تا کنون ۱۲ هزار پناهجو بر اساس تعهد اعلام شده پذیرش شده‌اند و ۸ هزار نفر دیگر باقی مانده‌اند. اگر چه به نظر نمی‌رسد که چنین عاملی توجیه منطقی برای بازگشایی سفارتخانه در کشوری باشد که از سال ۱۹۹۱ فاقد سفیر کانادایی است و سفیر کانادا در اردن از سال ۲۰۰۵ به عنوان سفیر اکرودیته، وظایف وی را انجام می‌دهد.
لازم به یادآوری است که کانادا در سال ۲۰۱۲ تعدادی از سفارتخانه‌های خود در سراسر جهان از جمله تهران را به بهانه کاهش هزینه‌ها و اجرای یک بودجه انقباضی برای جبران کسر بودجه عظیم این کشور در دوره رهبری محافظه‌کاران تعطیل کرد. البته در مورد سفارت کانادا در تهران بعدها دلایل دیگری از جمله عدم امنیت کارکنان سفارتخانه هم توسط دولت‌مردان این کشور مطرح شد. حال مشخص نیست در شرایطی که از هر دو نظر (هزینه و تامین امنیت)، وضعیت بغداد به مراتب وخیم‌تر است چطور شخص وزیر که خود در همان مصاحبه، به دشواری شرایط و پرهزینه‌بودن بازگشایی سفارتخانه به دلایل امنیتی اذعان کرده، چنین اقدامی را توجیه می‌کند.
البته سفر کنی به عراق که بدون اعلام قبلی انجام شد از سوی رسانه‌های کانادایی بسیار مورد توجه قرار گرفت؛ به‌ویژه که از سال ۱۹۷۶ تا کنون، این اولین حضور یک عضو کابینه دولت فدرال در عراق بود و هنوز وزیر خارجه کانادا، جان برد به عراق سفر نکرده است. کنی در عراق با استقبال ویژه‌ای روبرو شد و با نوری مالکی، نخست وزیر عراق و وزیر مهاجرت و محیط زیست عراق و هم‌چنین اعضا برجسته جامعه مسیحیان عراق دیدار داشت و در توییتر خود نوشت «با یک خوشامدگویی گرم و عالی مواجه شدم؛ عراقی‌ها عاشق کانادا هستند!» کنی یکی از مشهورترین اعضا کابینه فدرال در استفاده از ابزارهای جدید ارتباطات اجتماعی از جمله توییتر است و توییت‌های وی به یکی از منابع اصلی خبری برای رسانه‌ها در ارتباط با مسائل کابینه تبدیل شده است.
در همین ارتباط، تیم هارپر ستون‌نویس مشهور روزنامه تورنتواستار در یادداشت امروز خود، دوشنبه ۱۱ مارچ ۲۰۱۳، در تحلیل مبسوطی که در مورد جانشینان احتمالی استفن هارپر، نخست وزیر و رهبر حزب محافظه‌کاران فدرال در صورت علاقه وی به کناره‌گیری از قدرت در انتخابات سال ۲۰۱۵ منتشر کرد روی دو نام تاکید داشت: تونی کلمنت، رییس شورای خزانه‌داری و جیسن کنی. تیم هارپر در کنار توجیهات خود از این انتخاب، به‌ویژه بر احاطه هر دو نفر بر ابزارهای ارتباطات اجتماعی جدید خصوصا توییتر تاکید می‌کند. اما نکته ظریفی در بررسی وی وجود دارد: «کلمنت ۲۹ هزار دنباله‌رو follower دارد و کنی ۲۰ هزار و ۸۰۰ نفر اما کنی تنها ۶۴۲ نفر را دنبال می‌کند به این معنا که وزیر مهاجرت توییتر را تنها برای خبررسانی [بخوانید تبلیغات] می‌خواهد در حالی‌که کلمنت ۲۵ هزار و ۷۰۰ نفر را دنبال می‌کند به این معنا که توییتر را برای گفتگو بکار می‌برد.»
تبلیغات، شوآف، میل به چهره شدن…اینها اتهاماتی است که احزاب رقیب در فاصله چند روز گذشته، بعد از دیدار کنی از بغداد و به‌ویژه بعد از اظهارنظر وی در مورد بازگشایی سفارت کانادا در عراق به‌واسطه فقدان توجیه مالی یا سیاسی چنین کاری روانه وی کرده‌اند. آنها به‌ویژه بر این نکته تاکید می‌کنند که همه این اقدامات برای کسب رای اقلیت‌های قومی، مهاجران و پناهندگان است که باید هزینه آن از جیب مالیات‌دهندگان کانادایی پرداخت شود. گویی کنی بیش از هر کس دیگری جایگاه خود به عنوان رهبر احتمالی آینده حزب محافظه‌کار را جدی گرفته است.
ثبت دیدگاه