نوشته وارن کینسلا- برگردان نادیا غیوری
آیا تا به حال این احساس به شما دست داده که انتخابات برگزار میکنیم تا ببینیم رایهای قبلی درست بوده یا نه؟ من که مدتی است چنین احساسی را پیدا کردهام. این جمله یا چیزی شبیه به این را سالها قبل یکی از طنزپردازان امریکایی به نام رابرت اربن گفته. البته باید این را هم قبول کرد که هدف اصلی انتخابات برآورد نظرات سیاسی کاناداییها در یک دوره جدید است.
الان چند سالی است که در کانادا دیدگاه سیاسی افراد چندان ثبات مشخصی ندارد. کاناداییها نه آنقدر به محافظهکارها علاقه دارند که اکثریت رای خود را به آنها بدهند و نه آنقدر به لیبرالها اعتماد دارند که آنها را در موضع دولت اقلیت قرار دهند.
بعضی از مسئولان ستادهای انتخاباتی میگویند در انتخابات شاهد آن بودهاند که رایدهندگان آنقدرها هم به استفن هارپر علاقه ندارند اما از طرف دیگر از رهبر حزب رقیب، مایکل ایگناتیف هم کمتر از او خوششان میآید. آنها از رهبر حزب NDP، آقای جک لیتون، هم خیلی خوششان میآید اما این علاقه آنقدر نیست که بخواهند او را در راس قدرت قرار دهند.
چندین سال است که اوضاع به همین منوال است و موقعیت این دو حزب رقیب حالت الاکلنگی داشته است: گاهی این بالاتر بوده و گاهی آن. هر کدام چند امتیاز اینجا گرفتهاند و چند امتیاز آنجا، اما هیچ یک واقعا برنده اصلی نشدهاند. البته این وضع تا چند هفته گذشته به همین روال بود. هفته گذشته موسسه تحقیقاتی Ipsos Reidکه یکی از بزرگترین و معتبرترین موسسات نظرسنجی در کانادا است، اعلام کرد که بر اساس بررسیهای اخیر آن، ۴۳ درصد از کاناداییها طرفدار دولت محافظهکار هارپر هستند که این رقم آنها را به شکلی باورنکردنی یعنی به میزان ۱۶ درصد بالاتر از رقیب اصلیاشان یعنی حزب لیبرال قرار میدهد. در این بررسی معلوم شد که وضعیت حزب نیودموکرات یا NDPاز این هم بدتر است و نسبت به نظرسنجی قبلی همین موسسه که ۱۳ درصد بوده، ۵ درصد کمتر شده است.
اگر به نتایج عده دیگری از گروههای نظرسنجی هم نگاهی بیندازید، متوجه میشوید که ارقامی که Ipsos Reidارائه داده چندان هم بیربط نیست. در همه آنها روند گرایش مردم مشخصا همان سمت و سو را دارد. و در این صورت میبینیم که حزب هارپر آرام آرام خود را به موقعیت اکثریتی نزدیک میکند.
مطالب مرتبط اینجا می آیند.
خب. حالا ببینیم چه شرایطی ایجاد شد که اوضاع به این سمت پیش رفت؟
آقای جان رایت، معاون ارشد موسسه Ipsos، سالهاست که با دقت به نظاره جزر و مد گرایشهای سیاسی کاناداییها نشسته است (و باید اعتراف کنم که وی یکی از معدود کسانی است که من همیشه برای مشاوره در مورد مسائل سیاسی به سراغش میروم). خود وی شخصا از دیدن نتایجی که در این نظرسنجی به دست آمده بود، اصلا متعجب به نظر نمیرسید. به اعتقاد او دلیل محبوبیت فعلی هارپر سه چیز است: «نخست اینکه مخالفان خود را حسابی به مردم معرفی کرده. حزب وی در مجموعهای از آگهیها شخصیت رقیب یعنی ایگناتیف را درست و حسابی ترور کردهاند. آنها با طرح یک سوال و پاسخ به آن خوب او را ضایع کردهاند: "ایگناتیف برای چه اینجاست؟ برای خودش نه برای کشور."»
به اعتقاد رایت، به دلیل این که موضوع اقتصاد بیش از هر موضوع دیگر ذهن کاناداییها را به خود مشغول کرده، دومین عامل محبوبیت محافظهکارها را هم باید در همین نکته و موفقیتهایشان در همین زمینه دید. در حال حاضر و بر اساس یکی دیگر از بررسیهای موسسه Ipsos، کاناداییها از نظر اطمینان اقتصادی در رتبه پنجم قرار میگیرند که بسیار بالاتر از جایگاه مردم کشورهای بزرگ ومهمی چون امریکا، انگلیس و ژاپن است.
به عقیده رایت، سومین دلیل محبوبیت هارپر هم خود شخص هارپر است. او میگوید: «در حال حاضر هارپر کاملا روی فرم است و از یک فرد تازهکار به نخستوزیری کاملا جا افتاده تبدیل شده که بر اساس دادههای ما خیلیها از جمله خانمها و کاناداییهای متولد خارج از این کشور روشهایش را میپسندند.»
وقتی نوبت به حزب من یعنی لیبرالها میرسد، رایت کاملا صریح و بیپرده حرف خود را میزند. او میگوید: «با این اعداد و ارقام، به احتمال زیاد لیبرالها کرسیهای خود را در مجلس از دست خواهند داد. به نظر من به دلیل این که رهبر این حزب دارد آن را به طرف نابودی میکشاند، خیلی از اعضای آن به زودی از آن کنارهگیری خواهند کرد و به فکر جای دیگری برای خود خواهند بود.»
با این که من آدمی هستم که همیشه نیمه پر لیوان را میبینم اما « به طرف نابودی کشاندن» نمیتواند هیچ معنای خوبی داشته باشد.
آیا ممکن است شرایط به گونهای دیگر پیش برود؟ حتما. خود این افراد و حتی باهوشترین آنها مثل جان رایت هم قبول دارند که بعضی وقتها نتایجی که به دست میآید، واجد خطا است. اما حرف آخر این که الان دیگر واقعا زمان آن رسیده که انتخاباتی برگزار شود تا بالاخره ببینیم اینها درست میگویند یا نه.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه