مطلبی که در ادامه می‌اید اگر چه در مواردی دانش‌اموزان یا دانشجویان جوان تازه‌فارغ‌التحصیل شده از مدرسه را خطاب قرار می‌دهد اما حاوی نکات جالب توجه و منابع اطلاعاتی مفید برای یافتن روش‌های تامین نیازهای مالی تحصیلی است.
وام گرفتن
حدود ۶۰ درصد از دانشجویان دانشگاه‌ها یا کالج‌ها که با گرفتن وام موفق به تحصیل شده و درس خود را به پایان رسانده‌اند هر یک به طور متوسط ۲۶ هزار دلار وام دانشجویی دارند که باید بازپرداخت کنند (البته این مقدار بسته به استان‌های مختلف تفاوت دارد و از ۳۰ هزار دلار در بخش آتلانتیک کانادا یعنی استان‌های نیوبرانزویک، پرینس ادوارد آیلند، نووااسکوشیا و نیوفاوندلند و لابرادور آغاز می‌شود و تا ۱۵ هزار دلار در استان کبک کاهش پیدا می‌کند). بنا بر اعلام انجمن Higher Education Strategy این میزان در ۱۰ الی ۱۲ سال گذشته تقریبا ثابت مانده بود اما از آنجا که مدتی است دانشجویان بیشتری به دلیل بالا رفتن شهریه‌ها و کم شدن کار برای دانشجویان برای پرداخت شهریه خود از وام دانشجویی استفاده کرده‌اند، حجم کل وامی که دولت‌های فدرال و استانی برای تحصیل پرداخت کرده‌اند به ۲۰ میلیارد دلار بالغ شده است.
یک وقت با دیدن این رقم بزرگ با خود فکر نکنید که گرفتن وام کار آسانی است. وضعیت متقاضیان وام بر اساس برخی عوامل ارزیابی می‌شود که از آن جمله می‌توان به شهریه و هزینههای دیگر، درآمد و دارایی‌های فرد و زندگی کردن فرد در خانه شخصی (که این موضوع فاصله چهل کیلومتری خانه پدری از محل تحصیل را نیز شامل می‌شود) اشاره کرد. از آنجا که دولت انتظار دارد که خانواده شما تا سن ۲۲ سالگی بخش عمده‌ای از هزینههای تحصیلی‌اتان را تامین کنند، این احتمال هست که چنانچه درآمد مرکب آنها بالا باشد با درخواست وام از جانب شما موافقت نشود بدون آن‌که به سخت بودن جریان دارایی خانواده و یا حتی امتناع آنها از پرداخت هزینههای شما توجهی شود. بر اساس گفته‌های آقای جوزف برگر از Higher Education Strategy از تورنتو، این سیستم بیشتر به نفع آن دسته از دانشجویان طبقه متوسط طراحی شده که در خارج از شهر محل سکونت خود ادامه تحصیل می‌دهند. وی می‌گوید: «آنها در خانه زندگی نمی‌کنند، هزینه‌هایشان بسیار بالاست و کار زیادی هم نمی‌کنند.» وی در ادامه می‌افزاید:«بچه‌های خانواده‌های کم‌درآمد که کار هم می‌کنند و به دلیل ارزان‌تر بودن به کالج می‌روند و با والدینشان هم زندگی می‌کنند، شانس کمتری برای دریافت وام دارند.» در صورتی که با وام دانشجویی شما موافقت نشد، همیشه این امکان را دارید که به سراغ یکی از بانک‌های بزرگ کانادایی، که همگی آنها به دانشجویان خط اعتباری line of credit می‌دهند، بروید. آنها شما را بر اساس توان بازپرداختتان در آینده ارزیابی می‌کنند که معنایش این است که میزان وام پرداختی به شما به نسبت رشته تحصیلی‌اتان تعیین می‌شود.
نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که اگر وام تحصیلی بگیرید، چه از دولت و چه از بانک، احتمالا بیش از آن چیزی خواهد بود که به آن نیاز دارید. پس سعی کنید چنانچه به همه آن نیاز ندارید با وسوسه خرج کردن تمام وام خود مقابله کنید. به خاطر داشته باشید که به محض پایان تحصیلتان و فرا رسیدن موعد بازپرداخت وام به بدهی شما بهره تعلق می‌گیرد، بنابراین در حقیقت اولین پرداخت شما شش ماه بعد از اتمام تحصیلتان نیست. آقای برگر خبرهای خوبی هم برای شما دارد: «آمار نشان می‌دهند که اکثریت بالایی از فارغ‌التحصیلان ۶ تا ۱۲ ماه بعد از اتمام تحصیل خود شاغل می‌شوند و این افراد به طرز مشخصی هم سطح درآمدشان نسبت به کسانی که به دانشگاه یا کالج نرفته‌اند بالاتر است. آنها در دوره‌های رکود اقتصادی از امنیت بیشتری برخوردار هستند و با بالا رفتن سن، درآمدشان هم بیشتر می‌شود. اگر احتراز از بدهی تنها چیزی است که سبب شده تا شما نسبت به ادامه تحصیل بی‌میل باشید، به اعتقاد من هزینه ادامه ندادن تحصیلات خیلی بیشتر از هزینه تحصیلات تکمیلی است.»
یافتن پول‌های مجانی
با درنظر گرفتن متوسط شهریه تحصیل دانشجویان کانادایی که این روزها به حدود ۵ هزار و ۵۰۰ دلار در سال رسیده، حتی اگر یک ورزشکار حرفه‌ای یا مغز متفکر و نابغه نیستید، باز هم می‌ارزد که کمی هم وقت خود را صرف یافتن کمک‌های بلاعوض (Grant)، کمک‌هزینه‌های تحصیلی و بورسیه‌ها بکنید. دولت فدرال در برنامه Canada Student Grant Program خود حدود ۲۴۵ هزار کمک بلاعوض در نظر گرفته که بیشتر هدفشان دانشجویان با درآمد کم یا متوسط است یا کسانی که ناتوانی‌های جسمی و نیازهای دائمی دارند و نیز دانشجویانی که به حالت نیمه‌وقت تحصیل می‌کنند. البته تعلق گرفتن این کمک‌ها به شما، که معمولا از ۱۰۰ تا ۲۵۰ دلار در ماه یا چیزی در همین حدود هستند، قطعی نیست اما به هر حال در شرایط دانشجویی هر یک پنی هم می‌تواند کمک بزرگی باشد. برای کسب اطلاعات در این زمینه می‌توانید به نشانی canlearn.ca و دیگر لینک‌هایی که مراکز اعطای کمک‌های مالی در هر استان و قلمرو را معرفی می‌کنند مراجعه کنید. خیلی از شرکت‌ها برای فرزندان کارکنان خود بورسیه‌هایی در نظر گرفته‌اند. شما می‌توانید از پدر و مادرتان بخواهید تا در این زمینه پرس و جوی لازم را بکنند. می‌توانید وب‌سایت انجمن دانشگاه‌ها و کالج‌های کانادا (Association of Universities and Colleges of Canada) به نشانی زیر را نیز ببینید:
aucc.ca/programs-services/scholarships/
در این وب‌سایت حدود ۱۴۰ کمک‌هزینه تحصیلی مختلف از طرف شرکت‌ها و موسسات مختلف معرفی و ارائه شده است. در وب‌سایت‌های studentawards.com و scholarshipscanada.com هم می‌توانید مواردی از این دست را مشاهده نمایید.
در نهایت هم به صفحه کمک‌های مالی Financial Aid وب‌سایت محل‌های تحصیل مورد نظرتان سری بزنید و ببینید آنها چه مواردی را پیشنهاد کرده‌اند. معمولا دانشگاه‌ها به دانشجوهای متوسط به بالا به طور خودکار بورس‌های تحصیلی ارائه می‌کنند، اما جوایز ویژه‌ای هم در همه دانشگاه‌ها بر اساس نیازهای مالی دانشجویان، میزان حضور و فعالیت آنها در کامیونیتی و یا فعالیت‌های فوق برنامه آنها وجود دارد یا اینکه مثلا اگر والدین یا والدین بزرگ شما در ارتش کانادا خدمت کرده باشند، ممکن است تسهیلات ویژه‌ای به شما اختصاص یابد. دانشگاه تورنتو حتی برای کسانی که بتوانند ثابت کنند که با خانمی به نام «جین گلاسگو» نسبت فامیلی دارند هم یک بورس تحصیلی اعطا می‌کند. شاید دیگر وقتش شده باشد که سری هم به شجره‌نامه خانوادگی‌اتان بزنید!
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه