صبح دوشنبه ۲۲ اگست ۲۰۱۱ آخرین صبح یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی معاصر کانادا بود. سیاست‌مداری که حدود سه ماه پیش عصازنان و خسته اما با لبانی خندان از پله‌های جایگاه ویژه سخنرانی در مقر حزب ان‌دی‌پی بالا رفت تا به هواداران و علاقه‌مندانی که پیروزی تاریخی برای حزبش آفریده بودند تبریک بگوید.
به لیتون که به تازگی از دوره‌های درمانی طولانی سرطان برخاسته بود مرتبا توصیه می‌شد تا وارد مبارزات دشوار انتخاباتی نشود اما گویی او بیش از همه می‌دانست که این آخرین فرصت است و برای همین بیش از همه دیگر رهبران احزاب تلاش کرد، در میان مردم حضور پیدا کرد و از همه خواست که برای شکست محافظه‌کاران به او باور داشته باشند. در ابتدا همه حزب او را چون همیشه همگام لیبرال‌ها می‌دانستند که هیچ‌گاه جایگاهی بهتر از سومی نداشته اما وقتی نتایج نظرسنجی‌ها نشان دادند که چگونه به شکلی باورنکردنی در حال پیشرفت است تا حدی که حدود ده روز مانده به رای‌گیری از لیبرال‌ها پیشی گرفت کم نبودند کسانی‌که می‌گفتند اگر کارزار انتخابات ادامه یابد بعید نیست او بتواند به جایگاه اول برسد. چه چیزی برای رهبری که از ۲۰۰۳ سکان هدایت حزبش را به دست گرفت و بر اساس نظرسنجی‌های چند سال اخیر محبوب‌ترین رهبر سیاسی در کانادا بود مهم‌تر از اینکه مرتبا بر اعتماد و احترام مردم به وی افزوده شد چون به آنچه می‌گفت باور داشت و برای باورهایش ارزش قائل بود.
به هر حال چریک پیر آخرین تلاش‌هایش را کرد؛ حزبش را به یک پیروزی تاریخی و ارزشمند رساند که شاید هیچ‌گاه تکرار نشود؛ کنگره مهم حزبی را برگزار کرد و همه چیز را از نظر خودش سر و سامان داد و بعد هم برای درمان سرطان جدیدش دوره جدیدی را آغاز کرد که البته مدت زیادی دوام نیاورد. حال آن طور که خودش در آخرین نامه‌ای که به دوستان و هم حزبی‌ها و تمام کانادایی‌ها نشان داده مخاطبش همه ساکنان این سرزمین بوده؛ از هر نژاد و رنگ و جنس و مذهبی که باشند.
جان گیلبرت جک لیتون، متولد ۱۸ جولای ۱۹۵۰ در ۶۱ سالگی با هم‌وطنان کانادایی‌اش در اوج محبوبیت و احترام وداع کرد.
ثبت دیدگاه