مطلب زیر اگرچه بیشتر اطلاعاتی درباره استان البرتا ارائه می‌دهد اما هم سرفصل‌هایی که بیان می‌کند و هم آمار مقایسه‌ای آن با سایر نقاط کانادا می‌تواند برای برنامه‌ریزی‌های تحصیلی شما مفید باشد.
هیجان‌انگیزترین موقع سال فرا رسیده. (عبارت "It’s the most wonderful time of the year" عبارتی است که آن را زمان فرارسیدن کریسمس در سرودها یا carolهای معروف آن به کار می‌برند و البته گاهی هم به شوخی آن را برای آغاز سال تحصیلی- که چندان هم خوشایند بچه‌ها نیست- استفاده می‌کنند. م) دانش‌آموزان و دانشجویان به مدرسه و دانشگاه بازمی‌گردند و بانک‌ها در تبلیغات خود شروع می‌کنند به ترساندن ما درباره این که آیا می‌دانیم هزینه تحصیل فرزندانمان چقدر است یا نه.
هزینه کردن برای تحصیل همیشه حکم نوعی سرمایه‌گذاری را دارد. بررسی‌های آماری نشان داده است که برای افراد ۲۵ تا ۴۹ ساله‌ای که دارای مدرک دیپلم متوسطه هستند، متوسط درآمد سالانه تا ۴۹ درصد، برای همین گروه سنی که دارای فوق دیپلم از کالج هستند درآمد متوسط سالانه تا ۵۳ درصد و برای آن عده از این گروه سنی که دارای مدرک دانشگاهی لیسانس و بالاتر هستند درآمد متوسط سالانه تا ۱۰۰ درصد افزایش پیدا می‌کند.
البته برای به دست آوردن این منافع باید هزینه هم کرد. موسسه مالی ATB در گزارشی اعلام کرده است که در سال تحصیلی ۲۰۱۱-۲۰۱۰ متوسط شهریه دانشگاه‌ها برای یک‌سال در استان البرتا ۵ هزار و ۳۱۸ دلار بوده است که از متوسط کشوری ۵ هزار و ۱۳۸ دلار کمی بیشتر است. اداره آمار کانادا نیز گزارشی را در مورد هزینه تحصیل در تعداد زیادی از رشته‌های دانشگاهی منتشر ساخته که گران‌ترین آنها دندانپزشکی با ۱۴ هزار و ۷۰۱ دلار در هر سال، پس از آن پزشکی با ۱۰ هزار و ۲۴۴ دلار و سومین رشته هم داروسازی با ۹ هزار و ۲۵۰ دلار در هر سال هستند.
علاوه بر این متوسط هزینه‌های اجباری دیگر از جمله هزینه‌های ورزشی، خدمات بهداشتی و حق عضویت دانشجویی در انجمن‌ها نیز در استان البرتا ۸۱۸ دلار بوده که باز هم بالاتر از دیگر استان‌های کشور است. به این ترتیب نتیجه می‌گیریم که متوسط دانشجویان البرتایی در سال در مجموع ۶ هزار و ۱۳۶ دلار هزینه تحصیل می‌پردازند که باید به آن هزینه خرید کتاب، غذا، لباس و گاه مسکن را هم اضافه کرد. اداره آمار کانادا اعلام کرده که در آخرین آمار موجود که مربوط به سال ۲۰۰۸ است، یک رشته چهارساله لیسانس برای دانشجوی کانادایی که دور از خانه تحصیل می‌کند به‌طور متوسط ۵۷ هزار و ۴۳۶ دلار هزینه دربر دارد. تعجبمان وقتی بیشتر می‌شود که گزارش بانک TD را می‌خوانیم. در این گزارش آمده است دانشجویی که در خانه خود زندگی می‌کند متوسط خرج تحصیلش ۵۳ هزار و ۳۵۶ دلار و دانشجوی دور از خانه متوسط خرج تحصیلش ۸۰ هزار و ۴۹۸ دلار است. البته این در حالی است که هزینه مواردی چون کامپیوتر، لباس و غذایی که از فروشگاه‌ها خریده می شود نیز به هزینه های دیگر این دانشجو اضافه شود.
در حال حاضر روش غالب خانواده‌ها برای تامین هزینه‌های آموزشی فرزندانشان تغییر کرده است. یکی از منابع مرسوم برای تامین این هزینه، مبلغی است که والدین در حسابی مخصوص به نام RESP (registered education saving plan) برای فرزندان خود پس‌انداز می‌کنند که به حداکثر مبلغ ۲ هزار و ۵۰۰ دلار که در سال در این حساب گذاشته شود، معادل ۲۰ درصد یعنی تا سقف ۵۰۰ دلار نیز در ازای هر کودک از طرف دولت کمکی بلاعوض به نام CESG (Canada Education Savings Grant) تعلق می‌گیرد.
البته برخی موارد احتیاطی هم هست که باید رعایت شود. برخلاف برخی از برنامه‌های خانوادگی، در برنامه RESP اگر فرزندی که این حساب به نام او افتتاح شده به دانشگاه نرود یا ادامه تحصیل ندهد این پول قابل انتقال به خواهر یا برادر دیگر وی نیست. در هر دو نوع حساب پس‌انداز یعنی هم برنامه‌های خانوادگی و هم RESP بعد از این که فرزند مورد نظر به ۱۷ سالگی رسید دیگر از طرف دولت به او CESG تعلق نمی‌گیرد. برداشت و بازپس‌گرفتن موجودی RESP معمولا دو وجه دارد: به آن بخش از مبلغ که توسط فرد پس‌انداز شده و به نام ROC خوانده می‌شود مالیاتی تعلق نمی‌گیرد اما دانشجو برای آن مقدار از پولی که بابت کمک تحصیلی به او داده شده که به آن EAP هم می‌گویند باید مالیات بپردازد و این مالیات هم رقم CESG را شامل می‌شود و هم بهره‌ای که به مبالغ سرمایه‌گذاری شده توسط فرد و یا CESG تعلق گرفته است.
احتمالا شما می‌خواهید که میزان مالیاتی که به مقدار برداشت شما از RESP تعلق می‌گیرد و مجموع آن با دیگر درآمدهای دانشجو که به آن مالیات تعلق می‌گیرد کمتر از ۱۰ هزار و ۵۲۷ دلار معافیت مالیاتی شخصی باشد. این امر به به شما اجازه می‌دهد تا سقف ۵ هزار دلار در سطح کشوری یا استانی برای تحصیل همسر یا شریک زندگی از این حساب به حساب دیگری منتقل شود. معمولا باید برای اعلام هزینه‌های تحصیل از جمله شهریه و کتاب‌های درسی یک رسید مالیاتی رسمی به نام T۲۲۰۲A را پر کنید.
به گفته بانک TD در استان البرتا بیش از دیگر استان‌های کانادا، خانواده‌ها فرزندان خود را به کار کردن و پرداخت بخشی از هزینه‌های تحصیل خود تشویق می‌کنند (۴۶ درصد در مقابل ۳۱ درصد در بقیه نقاط کشور)، یا آنها را ترغیب به گرفتن کمک هزینه تحصیلی یا بورس می‌نمایند (۴۴ درصد در مقابل ۲۶ درصد در بقیه نقاط کشور) و بالاخره این که آنها را به گرفتن وام دانشجویی تشویق می‌نمایند (۳۹ درصد در مقابل ۲۵ درصد در بقیه نقاط کشور).
در گزارش بانک BMO آمده است که تابستان امسال ۷۰ درصد از دانشجویان کانادایی به کار مشغول بوده‌اند. اما از سوی دیگر میزان بدهی دانشجویان به موسسات مالی نیز، چه به دلیل وام‌هایی که برای تامین مخارج تحصیل خود گرفته‌اند وچه به دلیل استفاده از کارت‌های اعتباری، به شدت بالا رفته است.
بر اساس آمار ارائه شده از سوی اداره آمار کانادا، در سال ۲۰۰۵ دانشجویانی که دوره لیسانس را به پایان رسانده بودند به طور متوسط ۱۸ هزار و ۸۰۰ دلار بدهی داشتند و ۲۷ درصد از آنها میزان بدهی‌اشان بیش از ۲۵ هزار دلار بوده است. این ارقام در یک دهه پیش از آن ۱۵ هزار و ۲۰۰ دلار برای مورد اول و ۱۷ درصد برای کسانی بوده که بدهی‌ای بالاتر از ۲۵ هزار دلار داشتند.
اما نتایج نظرسنجی BMO نشان می‌دهد که ۵۹ درصد از دانشجویان فکر می‌کنند که میزان بدهی نهایی‌اشان کمتر از ۱۰ هزار دلار خواهد بود و ۶۳ درصد هم امیدوار هستند که در ۵ سال اول پس از فارغ‌التحصیلی خود بتوانند بدهی‌اشان را بازپرداخت کنند. گرچه واقعیت‌های آماری برنامه وام دانشجویی کانادا نشان می‌دهد که معمولا دانشجویان نه سال و نیم بعد از پایان تحصیلات خود موفق به بازپرداخت کامل وام خود می‌شوند و ۱۴ درصد هم در این زمینه به مشکل برمی‌خورند.
البته از نظر مسئولان بانکی از جمله برگزارکنندگان نظرسنجی بانک BMO آنچه در این بررسی برایشان اهمیت داشته نظر افراد در مورد کم بودن وام دریافتی و هرچه کوتاه‌تر بودن زمان پرداخت وام بوده است.
باید این نکته را خاطرنشان نمود که بهره‌ای که به وام دانشجویی دولتی (کشوری یا استانی) تعلق می‌گیرد، از مالیات سالانه کسر می‌شود. از دیگر موارد کسر مالیاتی می‌توان به هزینه‌های سفر شما اشاره کرد. البته در صورتی که در جایی دور از محل زندگی خود به تحصیل مشغول شده باشید می‌توانید این هزینه‌ها را از هر مقدار درآمدی که در محل تحصیل دارید کم کنید. حتی می‌توانید هزینه حمل و نقل عمومی خود را نیز از مالیاتتان کم کنید. و اگر در آغاز سال سن شما کمتر از ۱۶ سال است، می‌توانید هزینه‌هایی را که برای فعالیت‌های ورزشی در خارج از فضای آموزشی خود پرداخت کرده‌اید، برای کسر از مالیات معرفی نمایید.
در بررسی BMO مشخص شده که ۸۱ درصد از دانشجویان از کارت دبیت (پرداخت همزمان از موجودی در حساب بانکی) استفاده می‌کنند، ۶۵ درصد از کارت اعتباری استفاده می‌کنند و ۷۳ درصد از افراد گروه دوم نیز هر ماه برای احتراز از بهره، کل بدهی خود را به کارت اعتباری پرداخت می‌نمایند. بیشترین استفاده از کارت‌ها به ترتیب برای خرید لباس، مایحتاج روزمره، حمل و نقل، تفریحات و وسایل الکترونیکی بوده است.
نکت مثبتی که در این بررسی دیده می‌شود این است که ۸۳ درصد از این دانشجویان گفته‌اند می‌دانند که چطور به درستی از کارت‌های اعتباری خود استفاده کنند تا به دردسرهای بعدی دچار نشوند. و البته از آن بهتر این‌که در پاسخ به یک پرسش غیررسمی، ۱۰۰ درصد همین دانشجویان گفته‌اند که هر روز صبح بعد از بیدار شدن از خواب، تختخوابشان را مرتب خواهند کرد!
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه