جین تیبر-گلوب اندمیل/برگردان نادیا غیوری
نخست‌وزیر کانادا، آقای استفن هارپر، در تلاش است تا با تجدید نظر در جریان لیبرال ۴۰ ساله حاکم بر کشور و ایجاد نگرش تازه‌ای از میهن‌پرستی آن‌هم از نگاه محافظه‌کاران، هویت کانادایی را احیا نماید. بازگشت پیشوند royal به نام دو نیروی دریایی و هوایی کانادا تنها بخشی از تلاش‌های آقای نخست‌وزیر است که می‌خواهد قالب تازه‌ای برای کاناداو کاناداییان ایجاد کند.
لیبرال‌ها طرفدار منشور کانادا، پرچم کانادا، صلح‌خواهی این کشور و نیز تنوع قومی و چندفرهنگی در آن بودند. حالا و به قول خیلی از پیشکسوتان حزب محافظه‌کار، هارپر در تلاش است تا سمبل‌ها و حوزه‌هایی را که مدت هاست از نظر لیبرال‌ها، ارتش، جامعه ملی ورزشی و به‌ویژه رژیم سلطنتی کشور نادیده گرفته می‌شدند دوباره احیا نماید.
نتیجه این کار برای آقای هارپر و محافظه‌کاران می‌تواند بسیار عظیم باشد: افتخار و غروری تازه برای کشور، توان شکل دادن به نگرش برای کانادایی‌های جدید و از نظر سیاسی به حاشیه راندن حزب مخالف رسمی یعنی NDP که می‌توانست نیرویی برای دفاع از کبک و خواسته‌های این استان در مقابل دیگران باشد؛ کبکی‌هایی که برخلاف دیگر کانادایی‌ها چندان طرفدار سمبل‌های ملی و رژیم سلطنتی نیستند.
بسیاری از محافظه‌کاران امیدوارند که این کار بتواند به عنوان میراثی از هارپر برای کشور به یادگار باقی بماند. آقای پاتریک موتارت، معاون ریاست سابق کارکنان آقای هارپر و یکی از استراتژیست‌های مهم انتخاباتی وی، که در حال حاضر برای یک شرکت استراتژی در شهر واشنگتن کار می‌کند، در این‌باره می‌گوید: «آنچه شاهدش هستیم در واقع پیدایش شکل تازه‌ای از میهن‌پرستی و یا حداقل نوعی جایگزین از جانب محافظه‌کاران برای ارزش‌هایی است که لیبرال‌ها سال‌ها در مورد کانادا تبلیغ کرده بودند.»
آقای دین دل‌ماسترو، منشی پارلمانی آقای هارپر، هم تلاش نخست وزیر در این زمینه‌ها را نوعی احیای هویت ملی کانادا می‌داند که مغفول مانده بودند. او در حالی که به نوشیدن قهوه تیم هورتون مشغول است می‌گوید که کانادا فقط در هاکی خلاصه نمی‌شود.
استراتژی اخیر آقای هارپر از مدتی قبل آغاز شده است. قبل از آخرین کمپین انتخاباتی، از آقای پیر پویلیو یکی از نمایندگان شهر اتاوا و جانشین آقای دل‌ماسترو خواسته شد تا بخشی را برای پلاتفرم انتخاباتی با موضوع «آمادگی برای حمایت از کشور» و «احیای میهن‌پرستی‌ای که بخشی از سنت‌های ما بوده است» بنویسد.
آقای پویلیو به خبرنگار ما گفت که آنچه خود وی به آن رسید و محافظه‌کاران هم روی آن مانور دادند، مضمون وسیع‌تری بود با عنوان «اینجا هستیم برای کانادا» یا «Here for Canada» که «معنای اصلی مستتر در این جمله در واقع احیای کانادا و بازسازی حافظه تاریخی ما» است.
به گفته آقای پویلیو، برای محافظه‌کاران که هزینه برایشان بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد، «فقط یک زمینه وجود دارد که می‌توان با استفاده از آن واقعا روی مردم تاثیر گذاشت و برای آن به هزینه زیادی هم نیاز نباشد.» احیای پیشوند «royal» یکی از همین کارها بوده است و به گفته وی موارد دیگری هم خواهند بود از جمله بزرگداشت ۲۰۰امین سالگرد جنگ سال ۱۸۱۲ و بزرگداشت شصتمین سال تاجگذاری ملکه الیزابت دوم در سال ۲۰۱۲ و بزرگداشت ۱۵۰امین سالگرد برگزاری کنفرانس شارلوت‌تاون در سال ۲۰۱۴.
در ضمن آقای نخست‌وزیر انجام اقدامات کوچک‌تر دیگری را نیز مد نظر دارد. به زودی او در سالگرد دیدار خود از مناطق شمالی و برای نشان دادن اهمیتی که برای این مناطق قائل است، سفری مجدد به آنجا خواهد داشت. در ماه اکتبر نیز قصد دارد تا در افتتاحیه مسابقه برگشت مسابقات NHL تیم هاکی Winnipeg Jets شرکت کند.
یکی دیگر از استرتژی‌های محافظه‌کاران انتشار آخرین نسخه راهنمای شهروندی از جانب دولت در ماه مارچ بود. این نسخه که سراسر آن پر است از ارجاعاتی به ملکه، تاریخ کانادایی و نظامیان، در واقع همان چیزی است که قرار است به زعم دولت هارپر کانادایی‌های جدید آنها را به عنوان معنای واقعی شهروندی بدانند؛ کانادایی‌هایی که همواره هم دولت آنها را محکوم کرده است.
جای تعجب نیست وقتی می‌بینیم که در این کار دو نفر که دقیقا با آقای هارپر هم‌عقیده هستند، او را یاری کرده‌اند. این دو تن کسی نیستند جز آقای جیسن کنی، وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا و مشاور ارشد وی آقای کریس چمپیون که سال گذشته کتابی را با عنوان The Strange Demise of British Canada: The Liberals and Canadian Nationalism ۱۹۶۴ – ۱۹۶۸ (مرگ عجیب و مبهم کانادای انگلیسی: لیبرال‌ها و ملیت کانادایی ۱۹۶۸-۱۹۶۴) منتشر ساخت.
اما از سوی دیگر تاریخ‌نگار معروف کانادایی به نام آقای جک گرانستین از این استراتژی آقای هارپر کاملا آزرده خاطر است. به گمان او احیای مجدد کلمه royal در واقع بازگشت به دوران مستعمراتی و بازنویسی تاریخ این کشور است. او می‌گوید: «هیچ کس هارپر را مجبور به این کار نکرده است. فکر روی کردن دوباره به سمبل‌های ملی و هر چه بیشتر انگلیسی کردن آنها کاملا احمقانه است. هارپر فکر می‌کند با این کار چه کسی را جذب خواهد کرد؟ حزب NDP به این حرکت اعتراض کرده و حزب کبکوا هم همین‌طور. پس شاید هارپر می‌خواسته با این کار دشمنان خود را بشناسد؟ اما من هم که دشمن او نیستم به این کار اعتراض دارم.»
به نظر می‌رسد که دشمن اصلی هارپر در این موضوع حزب NDP باشد. به اعتقاد یکی از کارشناسان ارشد تیم هارپر، اضافه کردن مجدد واژه royal از دو وجه اهمیت دارد:« از یکسو مطابق با باورهای هارپر است و از سوی دیگر در تضاد با باورهای NDP است که عده زیادی از اعضای آن از استان کبک هستند و سلطنت‌طلبی هم در کبک کمتر از هر جای دیگری در کانادا است.»
به قول یکی از استادان دانشگاه کلگری در رشته علوم سیاسی، از دیگر کارهای مشابه آقای هارپر می‌توان به اضافه کردن تعداد کرسی‌ها در استان‌های انتاریو، البرتا و بریتیش کلمبیا اشاره کرد و این‌که این اتفاق در مورد استان کبک عملی نشده است. او می‌گوید: «وقتی حزب NDP مکررا از استان کبک و یونیون یا اتحادیه‌های بخش دولتی حمایت کند، این موضوع می‌تواند به رشد تعداد رای‌هایش در این دو حوزه منجر شود اما از طرفی می‌تواند سبب پایین آمدن چشم‌انداز رشد برای این دو حوزه باشد. این موضوع در واقع می‌تواند به همان چیزی ختم شود که خواسته محافظه‌کاران است.»
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه