مدیر یکی از موسسات ملی که بر تحصیلات پزشکی عمومی و تخصصی در کانادا نظارت دارد معتقد است که مهاجرت پزشکان از مناطق روستایی و غیرشهری به مراکز شهری تا زمانی که کانادا نتواند برای مشکل کمبود نیروی پزشک خود فکری بکند، همچنان ادامه خواهد داشت.
آقای دکتر کن هریس، مدیر بخش آموزش Royal College of Physicians and Surgeons of Canada از یک موافقت‌نامه تازه بین‌‌استانی سخن گفت که بر اساس آن پزشکان می‌توانند با آزادی بیشتری در سرتاسر کشور حرکت کنند و هر جا که خواستند حضور داشته باشند و همین امر سبب شده تا بر سرعت روند خروج این عده از برخی از مناطق کشور افزوده شود.
نگرانی از زمانی آغاز شد که بعد از این عقد موافقت‌نامه و تلاش دولت‌های استانی برای کم کردن از محدودیت‌های انتقال نیرو، تعداد پزشکانی که استان نیوبرانزویک را به مقصد دیگر نقاط کشور ترک می‌کردند، ۵۰ درصد افزایش یافت. حتی اخیرا دانشجویان بین‌المللی پزشکی در این استان نیز برای به دست آوردن حق مشابهی دست به تلاش‌هایی زده‌اند زیرا در حال حاضر دولت استانی و The New Brunswick College جابه جایی این عده را محدود ساخته و آنها فقط حق دارند در همین استان به پزشکی بپردازند نه جای دیگری در کانادا.
آقای دکتر هریس می‌گوید: «این ماجرا یک شمشیر دولبه است. تا زمانی که در کل کشور با مشکل کمبود پزشک مواجه هستیم و ٱنها نیز آزاد باشند که هر کجا که می‌خواهند بروند، آنها هم می‌روند.»
انستیتو کانادایی اطلاعات بهداشت در تحقیقات خود دریافته است که هرساله بیش از یک درصد از ۶۸ هزار و ۱۰۰ پزشک عمومی مشغول به کار در کشور، از یک استان به استانی دیگر می‌روند. انتظار می‌رود که حداقل در سال‌های ابتدایی برقراری این توافق‌نامه، این رقم افزایش هم داشته باشد.
تعداد پزشکانی که در این مدت وارد استان‌های انتاریو، البرتا و بریتیش کلمبیا شده‌اند بیش از تعداد پزشکانی بوده که این استان‌ها در سه دهه گذشته از دست داده‌اند. در همین حال و بر اساس گزارش‌های موجود استان‌های نیوفاوندلند، نووااسکوشیا، مانیتوبا و ساسکاچوان تعداد زیادی از پزشکان خود را به دلیل همین توافق‌نامه از دست داده‌اند.
فقط طی دهه گذشته در استان ساسکاچوان بیش از ۵۰۰ پزشک به دیگر نقاط کانادا رفتند که در واقع به طور میانگین هر ساله ۳۴ پزشک از این استان خارج شده‌اند.
استان نیوبرانزویک هم که توانسته بود در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ تعداد زیادی پزشک را به خود جذب نماید، طی یک دهه از گذشت این توافق‌نامه بخش کوچکی از پزشکان خود را از دست داد. البته این استان توانسته است به دلیل جذب موفق پزشکان خارجی، تعداد پزشکان خود را با سرعتی بیشتر از متوسط سرعت رشد این افراد در کشور افزایش دهد.
آقای هریس در این‌باره می گوید: «با افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان پزشکی در کانادا و نیز تسهیل ورود پزشکان خارجی به کشور، در آینده نزدیک شاهد افزایش تعداد پزشکان در کانادا خواهیم بود. بسیاری از متخصصان به امکانات بیمارستانی وابسته هستند و از آنجایی که برخی مراکز بزرگ تقریبا از نظر تعداد پزشکان به اشباع رسیده است، به نظر من به زودی در برخی از مناطق غیر شهری شاهد حضور تعداد بیشتر پزشکان خواهیم بود.»
بیش از ۱۵۰ پزشک خارجی که در استان نیوبرانزویک مشغول به کار هستند، علیه New Brunswick College یک پرونده حقوقی تشکیل داده‌اند و خواستار برخورداری از حق جابه جایی بین استان‌های مختلف کانادا شده‌اند. آنها مدعی شده‌اند که کالج مذکور گواهی کاری آنها را که در دیگر استان‌های کشور هم سندیت دارد به آنها اعطا نمی‌کند.
کالج پزشکان و جراحان نیوبرانزویک هم دفاعیه‌ای تنطیم کرده و از اساس منکر حقانیت شکایت مذکور شده‌اند و اعلام نموده‌اند که پزشکان خارجی استان فاقد همان گواهی‌نامه‌ای هستند که پزشکان کانادایی از آن برخوردارند. بخش‌های دیگری از جمله اداره کار و اداره بهداشت و نیز The Royal College در حال بررسی موضوع و تصمیم‌گیری درباره این گروه از پزشکان خارجی در داخل کانادا هستند.
به احتمال زیاد روند این بررسی‌ها در نهایت منجر به حذف محدودیتی خواهد شد که در حال حاضر پزشکان خارجی در استان نیوبرانزویک با آن درگیر هستند. در ضوابط مورد شکایت آمده است که پزشکان متخصص باید حداقل ۵ سال در داخل کانادا کار کنند و این شرطی است که اغلب پزشکان خارجی در استان نیوبرانزویک واجد آن هستند.
به اعتقاد آقای هریس بهتر است هرچه زودتر این مشکل حل شود و این پزشکان نیز توسط The Royal College به رسمیت شناخته شوند تا به این ترتیب مردم و بیماران آنها هم بدانند که این افراد از استانداردهای مورد نظر پزشکی در کشور برخوردار بوده و هستند.
برای مشاهده اصل مطلب اینجا کلیک کنید.
ثبت دیدگاه