صرفنظر از حداقلهای قانونی، یک خانواده مهاجر برای گذران زندگی در ماههای اول چه مقدار پول نیاز دارد؟
قبل از هر چیز باید مشخص کنیم منظور ما از ماههای اول چه مدت زمان است. من این زمان را یک سال فرض میکنم. چرا؟
هر مهاجر تازهوارد برای غلبه بر گیجخوردنهای اولیه، مقابله با مشکلات روحی و کسب اعتماد به نفس، انجام امور ضروری اولیه، اسکان دائم، آشنایی با فضای جدید و دریافت همه کارتها و مدارک و ثبت نامهای اولیه به حدود ۳ ماه زمان نیازمند است. این همان مدتیاست که راهنماییهای مربوط به آن تحت عنوان ۱۰۰ روز اول در کانادا به مرور در اختیار شما قرار میگیرد. اگر در این مدت رفتن به کارگاههای آموزشی و آماده کردن مواد تبلیغاتی خود را آغاز نمایید زمان برای خود خریدهاید اما خوب برای بسیاری از افراد، انجام همه این کارها در این مدت محدود ساده نیست.
در این مدت و ادامه آن، شما باید ظرف حداکثر ۶ ماه با بررسی همه جوانب، برنامه استقرار کوتاه مدت خود را مشخص کنید. منظور از این برنامه پاسخ به سوالات کلیدی نظیر این است:
- «آیا برای موفقیت باید درس بخوانم؟ در کجا؟ چه شرایطی دارد؟» و یا
- «آیا باید جذب بازار کار شوم؟ ادامه رشته خودم یا یک شغل جدید؟ چه مراحلی دارد و به چه شکلی؟…» و یا
- «آیا باید در اندیشه راه اندازی یک بیزینس شخصی باشم؟ مثلاً یک فرنچایز؟ چه ضرورتهایی را باید در نظر بگیرم؟…».
بدین ترتیب شما از این زمان به بعد مقدمات کارها را فراهم میکنید مثلاً برای کاریابی براساس روشها و امکانات متنوع موجود اقدام میکنید و یا مدارک و مستندات مورد نیاز برای ادامه تحصیل را آماده و ارسال میکنید یا به سراغ گردآوری اطلاعات درباره نحوه راهاندازی بیزینس شخصی میروید (که البته جزییات زیادی دارد و من به شخصه آغاز چنین کاری را در ۲ سال اول توصیه نمیکنم).
ممکن است این کارها را شما زودتر آغاز کرده باشید. حتی هدف کنپارس این است که با آماده سازی شما در ایران بخش اصلی و مقدماتی برای تصمیم گیری را به زمان قبل از پرواز منتقل سازد و بدین ترتیب زمان بیشتری برای شما باقی بماند اما بهر حال اگر شما تا قبل از ۶ ماه تکلیف خود را به طور روشن مشخص نکرده باشید معنایش این است که در حال اتلاف منابع خود هستید و این تاخیر همچنان ادامه مییابد و منابع مالی شما را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد اما اگر تصمیم بگیرید و برنامه خود را دنبال کنید و این برنامه واقعبینانه طراحی شده باشد قاعدتاً شما قبل از پایان یک سال مسیر جدیدی با منابع مالی تعریف شده بر روی خود گشودهاید (مثلاً مشغول به کار شدهاید و یا وام تحصیلی گرفتهاید و یا از وام بانکی بهره مند شدهاید و کسب و کارتان حداقل در حد تامین کردن مخارج زندگی درآمدزا شده است) و دیگر پولی که از ایران آوردهاید تنها محل تامین زندگی شما نیست.
پس فرض ما این است که شما برای یک سال تامین خانواده خود به میزان معقولی پول نیازمندید. این میزان چقدر است؟ دیدگاهها متنوع است مثلاً آقا و خانم نورانی (گول اسم فامیلشان را نخورید! هندیالاصل هستند نه ایرانی) در کتاب راهنمای خود این اعداد را پیشنهاد دادهاند:
تعداد افراد خانواده |
مبلغ (دلار کانادا) |
یک نفر |
۲۵۰۰۰ |
یک زوج |
۳۰۰۰۰ |
زوج با یک بچه زیر ده سال |
۳۳۰۰۰ |
زوج با یک بچه بالای ده سال |
۳۵۰۰۰ |
به ازای هر بچه بیشتر زیر ده سال |
۱۰۰۰ |
به ازای هر بچه بیشتر بالای ده سال |
۲۰۰۰ |
به نظر من این اعداد کمی بالاتر از رقم واقعی هستند اما چند نکته سبب میشود که با ایده آنها به طور کلی موافقت کنم ۱- آنها هزینههای پرواز (بلیط یک سره) را هم در این فهرست منظور کردهاند، ۲- اسکان موقت اولیه خودش به دلیل ضرورت تهیه برخی اقلام، هزینههای مازادی دارد که معمولاً حدود یک ماه اجاره خانه میشود، ۳- مهاجر تازه وارد که هنوز با سیستم فروشگاهی کانادا آشنا نشده بسیاری از اجناس را گرانتر از آن چیزی که امثال ما پس از چند سال زندگی و یافتن فوت و فنها میدانیم تهیه میکند.
پس بیایید همین اعداد را به عنوان یک پاسخ سریع و روشن برای این سوال که با چقدر پول باید به کانادا بیاییم انتخاب کنیم. اگر به مجموعه توصیههای ما در این مجموعه مطالب عمل کنید احتمالاً هزینههای یکساله شما کمتر از این خواهد شد.
اما چند نکته:
این اعداد بیشتر بر مبنای سطح قیمتها در تورنتو و ونکوور تنظیم شدهاند. شما در محاسبه هزینههای مونترال میتوانید به عددی حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد کمتر از این فکر کنید.
برای برخی هزینههای اصلی نظیر اقامت دائم، گزینه آپارتمان اجارهای انتخاب شده در حالیکه شما با انتخاب بیسمنت میتوانید حدود ۵ تا ۱۰ درصد کاهش فرض کنید.
اگر این میزان پول همراه نیاوریم چه میشود؟ آسمان زمین نمیآید. یا باید هدفگیری مالی خود را به زودتر از یک سال کاهش دهید و برای تامین مابقی زمان فکری کنید و یا زودتر در جستجوی یک کار Survival باشید تا ذخیره مالی خود را با نرخ ملایمتری کاهش دهید.
آیا برای گرفتن شغل Survival باید تا ۶ ماه و یا یک سال صبر کرد. به نظر من هرگز. پیشنهاد من این است که به گونهای حرکت کنید که حتماً بعد از سه ماه یک چنین کاری را آغاز کنید اما مهم این است که این کار بر روی برنامه اصلی شما تاثیر منفی نگذارد و مثلاً شما را از رفتن به کارگاههای کاریابی یا آماده کردن رزومه و کاورلتر بازندارد. به همین دلیل یافتن یک شغل پاره وقت بهتر از تمام وقت است. در این باره قبلاً به تفصیل سخن گفتهایم و شما را برای آشنایی با دلایل آن به آن مطالب رجوع میدهم.
ثبت دیدگاه