درحالی‌که فضای محافل سیاسی کانادا هنوز در شوک استعفای غیرمنتظره و عجیب وزیرخارجه پیشین کانادا قرار داشت، دوشنبه دو اتفاق سیاسی دیگر تکانی به این فضا داد؛ پیوستن یکی از محافظه‌کاران جنجالی به اردوی لیبرال‌ها و تغییرات مهم کابینه.
با خلا پیش آمده از خروج جان برد، استفن هارپر مجبور شد در فاصله چند ماه مانده به انتخابات امسال، چند وزیر کلیدی کابینه را جابجا کند. جیسن کنی که از زمان آمدن به وزارت اشتغال employment ministry مدت زیادی نمی‌گذاشت و هنوز برنامه‌های نیمه‌کاره زیادی در این وزارتخانه داشت راهی وزارت دفاع ملی National Defence شد. البته وی بخش چندفرهنگی Multiculturalism را که با خود از وزارت مهاجرت به وزارت اشتغال آورده بود مجددا به این وزارتخانه جدید برد تا نشان دهد که از نظر دولت محافظه‌کار، ارتباطات وی با گروه‌های قومی در کانادا برای کسب رای تا چه میزان اهمیت دارد که یک بخش اداری می‌تواند همراه یک نفر، بارها در میان وزارتخانه‌های مختلف در آمد و شد باشد.
دیگر تغییرات کابینه عبارتند از انتصاب راب نیکلسن به سمت وزیر امور خارجه و پیر پولیه به سمت وزیر اشتغال. وی همان کسی است که سال گذشته، با تغییر قانون انتخابات کانادا و بی‌توجهی به نظرات صاحبان فن و از جمله محافظه‌کاران پیشکسوت، جنجال فراوانی پدید آورد. هر سه نفر از وزرای بسیار نزدیک به هارپر شناخته می‌شوند. البته کنی به عنوان یکی از جانشین‌های احتمالی برای رهبری حزب بعد از هارپر، رفتارهای مستقلانه‌تری نشان می‌دهد اما هیچ‌گاه اجازه نداده که این استقلال به معنای سرپیچی از دستورات هارپر برداشت شود.
در مورد تغییرات کابینه اینجا را ببینید.
جدال دو حزب بر سر کاندیدای پرحاشیه
اما در همان روزی که هارپر تلاش می‌کرد شکاف در میان کابینه را با چند جابجایی و بدون اضافه کردن فرد جدیدی رفو کند در خبری دیگر ایو آدامز، نماینده جنجالی حزب محافظه‌کار به اردوگاه رقیب پیوست. آدامز که از سال 2013 به دلایل مختلف از جمله مخارج خارج از قاعده از جیب مالیات‌دهندگان کانادایی مورد انتقاد رسانه‌ها بود و در سال 2014 هم در پی تلاش‌های خارج از قواعد حزبی برای کسب نمایندگی منطقه اوکل‌ویل-برلینگتن با برخی اعضای هم‌حزبی‌اش دچار چالش شده بود نهایتا روز دوشنبه، 9 فوریه 2015 رسما از حزب محافظه‌کار خارج شد و در یک کنفرانس مطبوعاتی، در کنار جاستین ترودو، رهبر لیبرال‌های کانادا اعلام کرد که به این حزب پیوسته است.
این اقدام علاوه بر انتقاد محافظه‌کاران، با پاسخ‌های سرد برخی از چهره‌های لیبرال هم روبرو شد که حضور آدامز را به دلیل فقدان ثبات رای و حاشیه‌های فراوان قبلی، برای وجهه لیبرال‌ها مفید نمی‌دانند اما به نظر می‌رسد که رهبریت لیبرال‌ها در اینجا چند هدف مهم را نشانه گرفته باشد. هدف اول ضربه حیثیتی به محافظه‌کاران است به‌ویژه که آدامز از چهره‌های نزدیک به هارپر محسوب می‌شد و مدتی سمت نمایندگی پارلمانی وی را بر عهده داشت. در مورد اهمیت آدامز برای هارپر همین بس که تا مدت‌ها و به‌رغم رفتارهای پر حاشیه وی، او کماکان در سمت‌های حساس مشغول به کار بود.
اما مورد مهم‌تر از آدامز، شریک زندگی وی دیمیتری سوداس است که از یاران نزدیک هارپر حتی پیش از انتخاب وی به پست نخست وزیری محسوب می‌شد و در سمت‌هایی چون مدیر تبلیغاتی وی و یا مدیر اجرایی حزب مشغول بکار بوده و بهار سال گذشته به دلیل اعلام اتهاماتی علیه وی در مورد ارائه کمک‌های خلاف قاعده به آدامز (با هدف پیروزی در رقابت درون حزبی از حوزه اوکل‌ویل-برلینگتون) از سمت خود ملغی شد.
آگاهان سیاسی، از نقش بسیار مهم سوداس در موفقیت‌های انتخاباتی محافظه‌کاران در سال 2011 می‌گویند و حال با پیوستن آدامز به لیبرال‌ها، این امید برای آنها پدید آمده که سوداس به قصد انتقام بتواند نبوغ خود را در جبهه مخالف هارپر بکار بگیرد. آیا قمار ترودو با این جابجایی جنجالی نتیجه خواهد داد؟ برای یافتن پاسخ باید تا اکتبر 2015 و زمان انتخابات صبر کرد.
برای جزییات بیشتر اینجا را ببینید.
ثبت دیدگاه