تحلیلی بر وضعیت مهاجرت به روش سرمایه گذاری

علی مختاری؛ 

بیشتر کشورهای مهاجر پذیر برای جذب سرمایه گذاران برنامه ریزی می کنند. سرمایه گذران که معمولا بنا به تعریف های مختلفی که در هر سیستم مهاجرتی از آن می شود معمولا مدیری است موفق که علاوه بر سرمایه مالی که همراه دارد تجربه ای نیز با خود به سرزمین جدید وارد می کند که شاید اهمیت آن بیش از سرمایه مالی او باشد. کانادا به عنوان یک کشور مهاجرپذیر برنامه خاص سرمایه گذاران را از دهه ۸۰ میلادی در دستور کار خود داشته است و هر سال تعداد معینی با شرایط خاصی از این روش اقامت دایم دریافت کرده اند. تا چندی پیش دو برنامه سرمایه گذاری فدرال و سرمایه گذاری کبک با شرایطی نزدیک به هم در اختیار متقاضیان بود با شرایطی نه چندان غیر قابل دسترس و افراد با داشتن حداقل دو سال تجربه مدیریت و ۸۰۰ هزار دلار دارایی به شرط سپردن ۴۰۰ هزار دلار برای ۵ سال بدون دریافت سود می توانستند این ویزا را دریافت کنند که البته امکان دریافت تسهیلات بانکی برای تامین شرط در مقابل پرداخت ۱۲۰ هزار دلار هم فراهم بود. 

دو اتفاق مسیر این روش را دچار اختلال کرد یکی حاکم شدن محافظه کاران در کانادا و دیگری رشد مالی فزاینده برادران چینی و میل بی حد آنها برای آمدن به این سوی دنیا که شرایط را کاملا دگرگون کرد. دولت محافظه کار با سیاست تخریبی خود در عرصه مهاجرت عملا برنامه فدرال را زمین گیر کرد و با افزایش رقم سرمایه گذاری به ۸۰۰ هزار دلار و نیز محدود ساختن تعداد افراد وضعیت پیشین را متوقف کرد و با ادعای اینکه در نظر دارند برنامه مناسب و درخور شان کانادا معرفی کند از رسیدگی به پرونده کسانی که از سال ۲۰۰۷ در سیستم فدرال پرونده داشتند خودداری کرد و این وضعیت همچنان ادامه دارد.

دولت کبک اما هرگز رسیدگی به پرونده ها را متوقف نکرد؛ اگر چه مجبور شد بر اساس الزام دولت فدرال از سال ۲۰۱۱ رقم سرمایه گذاری را به ۸۰۰ هزار دلار افزایش دهد. کبک در پی بسته شدن عملی  برنامه فدرال از سوی دیگر با هجوم چینی ها مواجه شد و رسیدگی را از حد توان خود خارج دید و به ناچار از آوریل ۲۰۱۲ سقفی را برای پذیرش پرونده در نظر گرفت.

این روزها به ماه آوریل نزدیک می شویم از یک سو دولت فدرال هنوز تصمیم خود را اعلام نکرده است و از سوی دیگر کبک نیز هنوز تکلیف خود نمی داند. وزیر مهاجرت  فدرال  به دنبال الگویی متفاوت از گذشته است و ممکن است بتواند تا ماه جولای آنرا نهایی کند. شنیده ها حاکی از آن است که نظر آقای وزیر بسیار بلند است و سخن از داشتن دارایی ۴ میلیون دلاری برای اقدام است.

کبک اما بر اساس شنیده ها تلاش دارد با جلب موافقت همان الگوی موجود را پیگیری کند ولی با شرایطی متفاوت به این معنا که سخن از همان دارایی حدود ۴ میلیون دلار است و سپردن رقمی بین ۱.۶ تا ۲ میلیون دلار برای ۵ سال که طبیعتا برای دریافت تسهیلات از بانکها صحبت از رقمی حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار دلار خواهد بود  ضمن اینکه برای این هم اجازه خواهد داشت حداکثر تا ۲۰۰۰ پرونده بپذیرد. از آنجا که باید تا آوریل تکلیف این موضوع روشن شده باشد بعید نیست که در روزهای اینده خبرهای دقیقتری برسد.

ناگفته روشن است که در این وضعیت کسانی که پرونده های قدیمی دارند یعنی آنها که اواخر ۲۰۱۰ پرونده کبک باز کرده اند و در رده ۱۲۰ هزار دلاری هستند باید شرایط را غنیمت بشمارند و به هر ترتیبی هست فرصت را از کف ندهند و تمام تلاش خود را برای به سرانجام رساندن پرونده  بکار گیرند.

رقیب جدی برنامه های سرمایه گذاری کبک و فدرال کانادا این روزها برنامه سرمایه گذاری آمریکاست که در مجموع در مقایسه با آنچه در مورد کانادا در پیش است هزینه کمتری می طلبد. در این برنامه که به EB۵ شناخته می شود افراد می توانند یک میلیون دلار خود سرمایه گذاری  کنند و کنترل آنرا نیز در اختیار داشته باشند و یا اینکه ۵۰۰ هزار دلار در پروژه ای که به تصویب مراجع دولتی رسیده است و از سوی دفاتر منطقه ای ارایه می شود سرمایه گذاری ۵ ساله کنند. طرفه آنکه سیاستهای دولت اوباما بر خلاف دولت هارپر به سمت و سوی تسهیل کردن مهاجرت و برداشتن موانع است و بعید نیست که در لایحه ای که قرار است به زودی به کنگره آمریکا برود شرایط بهتری نیز در نظر گرفته نشود.

اگر خواننده این وب سایت باشید حتما می دانید که شرکت کنپارس هم در این زمینه با پروژه مناسبی فعالیت می کند که اطلاعت آن اینجا در دسترس شماست.

در مجموع به نظر می رسد اگر در بر همین پاشنه بچرخد و کانادا و کبک سیاستهای تنگ نظرانه خود را درمورد سرمایه گذاران اعمال کنند بخت یار پروژه سرمایه گذاری آمریکا خواهد بود و منطقی تر آن است که برای اقامت دایم آمریکا اقدام کرد.