بر اساس نتایج تحقیقاتی که اخیراً منتشر شدهاست، میزان تسلط بر زبان انگلیسی مهمترین عامل موفقیت مهاجران در بازار کار کانادا شناخته شده است.
این تحقیق که به سفارش Citizenship and Immigration Canada (CIC) توسط یک موسسه پژوهشی بخش خصوصی برای مدت یک سال انجام شده و نتایج آن در آخرین روزهای ماه جولای سال ۲۰۰۹ منتشر شد، از میان پارامترهای مختلفی چون سن، تحصیلات، اختلافات فرهنگی و دیگر تفاوتهای اجتماعی، تسلط بر یکی یا هر دو زبان رسمی کانادا (انگلیسی و فرانسه) را مهمترین عامل در میزان موفقیت تازه واردان به کانادا در بازار کار این کشور اعلام کرد.
این تاثیر نه تنها در سرعت جذب فرد به بازار کار موثر است بلکه در میزان و چگونگی رشد او در مراحل مختلف کاری هم تاثیر جدی و اساسی دارد و میتواند به عنوان یک عامل تقویت کننده و یا به یک مانع عمده برای رشدهای بعدی تبدیل شود.
این تحقیق همچنین نشان میدهد سرمایهگذاری اندک و کوتاه مدت اولیه بر روی تقویت تواناییهای زبانی، برداشتهای طولانیمدت فراوانی برای زبان آموز در آینده خواهد داشت. در واقع برای کسانیکه در اندیشه مهاجرت به کانادا هستند هیچ سرمایهگذاری و صرف وقت و انرژی به اندازه تقویت زبانهای رسمی کانادا نمی تواند بازده آتی داشته باشد.
تسلط به زبان، ضمن ایجاد اعتماد به نفس بالا در مهاجران، سبب ایجاد شبکه ارتباطی networking گستردهتر در میان جامعه میشود که خود، یک عامل دیگر تسریع در کاریابی و رشد پیشرفتهای شغلی است. علاوه بر این، مهاجر زباندان راحتتر و سریعتر در جریان اخبار و امور جاری جامعه از طریق رسانههای گروهی قرار میگیرد و به همین دلیل راحتتر با همکاران و مدیران خود مراودات گرم و موثر روزانه برقرار میکند که این مورد نیز، یک عامل دیگر موفقیت برای آینده است.
شاید به همین علت CIC یک بودجه ۹ و نیم میلیون دلاری برای تقویت آموزش زبان انگلیسی به تازهواردان در استان البرتا اختصاص داده که در سال ۲۰۰۹ به یکی از جذابترین استانهای کانادا برای جلب مهاجران تبدیل شده است و پیش بینی میشود این روند در سال ۲۰۱۰ تقویت شود.
متاسفانه دیده میشود که بسیاری از ایرانیان به مسئله زبان انگلیسی و شرکت در آزمون استاندارد زبان فقط به عنوان یکی از شروط جمعآوری امتیاز برای اخذ ویزا میاندیشند و به محض برآورده شدن حداقل آن یا اخذ نمره مناسب از ادامه دادن این مسیر باز میمانند در حالیکه فراگیری و تقویت مهارتهای زبانی باید تا آخرین روز خروج از کشور ادامه یابد و از اولین روز آغاز دوران جدید نیز مجدداً شروع شود. تنها در این صورت است که افراد میتوانند خیلی سریع وارد بازار کار شوند و بسته به سایر تواناییهایشان، به سرعت در این بازار رشد کنند وگرنه به زودی شاهد موفقیت و پیشرفت افرادی خواهند بود که در بسیاری از مواقع تنها برتری آنها، توانایی های زبانی است.
بسیاری از دوستان در پاسخ به اینکه چرا در ایران به جای ممارست و پیگیری جدی فراگیری زبان، به امور دیگر اشتغال دارند عمدتاً چنین پاسخ میدهند که قصد دارند از آخرین سالهای حضور در ایران برای کسب حداکثر درآمد استفاده کنند تا با دستهای پر به کانادا وارد شوند. این مسئله در بدو امر منطقی به نظر می رسد و کسی هم با کلیت آن مخالف نیست اما شرط چنین تلاشی این است که بر فرآیند آموزش موثر زبان انگلیسی تاثیر منفی نگذارد چرا که همانطور که بیان شد شما به عنوان یک نیروی ماهر، هر چقدر هم که با دست پر به کانادا بیایید، در صورتیکه مشکل زبانی داشته باشید مجبور به انجام کارهای کم درآمدتر هستید که هم از نظر روحی مخرب است و هم به تدریج تواناییهای شغلی شما را کهنه و از رده خارج می کند و این دست پر هم تدریجاً خالی میشود در حالیکه با تسلط به زبان و داشتن مهارتهای شغلی کافی شما ظرف مدت چند سال میتوانید به جایگاههای شغلی مناسب با درآمد بالا دست یابید و عملاً کاهش درآمدی گذشته را تا پایان دوران کاری خود جبران کنید. حال شما خود قضاوت کنید که کدام سرمایهگذاری منطقی تر و آیندهنگرانهتر است؟
ثبت دیدگاه