در طول دو سه دهه گذشته شاهد افزایش مطالعاتی در مورد آسیب‌پذیری نسبت به اشکال مختلف قمار و شرطبندی در بین گروه‌های مختلف اجتماعی می‌باشیم. از جمله این گروه‌ها به سالمندان، جوانان، زنان، بازنشستگان، ساکنین بعضی محلات و نظایر آنها می‌توان اشاره نمود. به این گروه‌ها زیرگروه‌های جمعیتی دیگری اعم از مهاجر و غیر مهاجر را هم می‌شود اضافه کرد که به‌عنوان نمونه بارز زیرگروه غیر مهاجر، رده‌های گوناگون سرخ‌پوست ساکن امریکا و کانادا قابل ذکر می‌باشند. همچنین بخشی از تحقیقات علوم جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی به کنکاش جهت یافتن رابطه‌ای میان قمار افراطی و آسیب‌رساننده با اعتقادات، خرافات و فرهنگ اختصاص داده شده است. جمعی از محققین علاقه‌مند به علت‌یابی موضوع نیز به بررسی این پدیده در ارتباط با شیوه‌های انجام آن در فرهنگ‌ها و گروه‌های قومی، دیدگاه عمومی نسبت به آن و نیز شیوه ارزیابی موضوع در جامعه مورد نظر می‌پردازند. در مورد گروه‌های مهاجر، اهمیت این چنین تحقیقاتی در این است که با دادن سر نخ‌هایی درباره رفتار، عادات و برداشت‌های این گروه‌ها در کشور مبدا، می‌توانند نقشی روشنگرانه ایفا نمایند در این جهت که عادات مذکور تا چه اندازه توانایی آن را دارند که تاثیر خویش را بر عملکرد این اقشاردر دوران پس از مهاجرت حفظ یا تشدید نمایند. نظر به اهمیت شناخت تاثیراین پدیده بر روی زندگی اجتماعی و حرفه‌ای مهاجرین در کانادا و به‌ویژه هموطنان‌مان، این مقاله نیز قصد دارد با توجه به بررسی نتایج بعضی از مطالعات انجام شده بر روی بعضی از اقوام مهاجر در مونترال، تحلیلی ازاین آسیب مهم و محتمل جوامع مهاجر ارائه دهد.
دلایل و فرضیات آسیب‌پذیری قمار
علاوه بر بخشی از تحقیق دانشگاهی نگارنده بر روی خط سیر حرفه‌ای و عملکرد گروهی ازهموطنان مهاجر ایرانی در کانادا که به آن نیز برخواهیم گشت، در سال ۲۰۰۵ یک مطالعه علمی به بررسی برداشت و عادات به شرطبندی و قمار در بین ۴ جمعیت مهاجر ساکن مونترال که دارای اصلیت مغربی، چینی، هائیتی و آمریکای مرکزی می‌باشند، اختصاص یافته است. پیش از پرداختن به خلاصه نتایج این بررسی، نظری اجمالی به فرضیات آن درباره علل آسیب‌پذیری بیندازیم که اتکا به مطالعات پیشین این موضوع دارد.
نخستین عامل به خط سیر دل‌بریدن از وطن اولیه، ورود و جذب در جامعه میزبان مربوط می‌گردد. در این وضعیت، از دست دادن جایگاه اجتماعی و موقعیت قبلی پیش از عزیمت، چنان فرد مهاجر را آسیب‌پذیر می‌نماید که تمسک به قمار را وسیله جبران موقعیت اقتصادی و اجتماعی از دست‌رفته در کشور مبدا یا عاملی جهت بازگشت به نقطه‌ای که قبل از مهاجرت برای خود تصور می‌کرده قرار می‌دهد. همین‌طور مکان قمار هم نه تنها محلی جهت ارتباطات اجتماعی می‌شود، بلکه اگر مکانی همچون کازینو باشد به بهانه‌ای جهت فخرفروشی و تشخص به‌ویژه در بین بعضی از گروه‌های مهاجر تبدیل می‌گردد.
دومین عامل به موقعیت قمار در فرهنگ جامعه مبدأ برمی‌گردد که در آن اشکال مختلف آن می‌توانند یا ممنوع بوده و ازمنکرات محسوب گردند و یا بالعکس توسط دولت‌ها مورد تشویق قرار گرفته و آلات و ابزار آن هم ترویج شوند. همچنین شیوه نگاه به پدیده اعم از مثبت و منفی در جوامع مختلف در ترغیب یا نهی آن موثر می‌باشند.
سوم این‌که اعتقادات مذهبی و نوع نگاه یک جامعه به نقش قدرت‌های ماورای بشری و تاثیر تقدیر، شانس و سرنوشت در رفتارهای فردی و اجتماعی در سوق دادن اعضایش به قمار نقش قابل توجهی ایفا می‌کنند.
ونهایتا چهارمین عامل به نقش قراردادهای اجتماعی و خانوادگی در رابطه با قمار و مداوای آن تاکید می‌نمایند. به‌عنوان مثال، در بعضی ازفرهنگ‌ها افراط در قمار چنان فرد آسیب‌دیده را بی‌آبرو و حیثیت می‌کند که شخص قمارباز جسارت مطرح نمودن مشکل را در میان اعضای خانواده و هم‌قومی‌های خود ندارد و این سبب می‌شود که مشکل بتوان برای مداوای آن به اشکال معمول در دیگر جوامع اقدام نمود نظیر آنچه که در بین جوامع غربی متداول بوده و شخص معتاد چگونگی رو آوردن به الکل و قمار را در میان جمع توضیح می‌دهد.
بررسی نتایج تحقیق در میان جوامع منتخب مهاجرمونترال
برای مشاهده متن کامل این گزارش تحلیلی به این صفحات نشریه پرنیان ۱۲ تعاملی یا این صفحه از وبسایت پرنیان مراجعه کنید.
ثبت دیدگاه