ایرانیان ساکن کانادا از هر دسته و تفکری، باید از وزیر خارجه کانادا سپاسگزار باشند که در سخنرانی در جمع دوستان و شرکای واقعی‌اش، بنا به قاعده «در روم، رومی باش»، خلیج فارس را خلیج ع رب ی نامید. همین حرکت سبب شد که ولو برای مدتی کوتاه اختلاف‌ها کنار گذاشته شود و طیف گسترده‌ای از ایرانیان به این اقدام واکنش نشان داده و آن را محکوم کنند.
البته هنوز کم نیستند کسانی‌که در این مورد سکوت کرده‌اند و احتمالا چنین کاری را تضعیف دولتی می‌دانند که به روایت آنها در جهت «حقوق مردم ایران» تلاش می‌کند. ولو اینکه نتیجه این تلاش چیزی به غیر از دشوار شدن زندگی بخشی از ایرانیان ساکن کانادا، بی‌احترامی و اعمال تبعیض در مورد شهروندان ایرانی-کانادایی به اشکال مختلف، زندگی سخت‌تر برای خانواده‌های کم‌درآمد در ایران و گسترش فقر و تباهی بیشتر نباشد. امید این ساکتان این است که در پرتو سیاست‌های کشورهایی چون کانادا بالاخره حکومت ایران سقوط کند و «مشکل مردم یکجا حل شود». حالا اینکه این دست رویاها با چه میزان هزینه، قابلیت عملی شدن دارد و در این فاصله چه میزان «تلفات جانبی» collateral damage باید اتفاق بیافتد برای این دوستان چندان محل بحث نیست. مهم هدف مقدسی است که آنها در ذهن دارند و وسیله‌هایش هم هر چقدر کثیف، مقدس می‌شوند.
اما ایرانیان معترض نباید منتظر باشند که همه خاموشان به صحنه بیایند. چنین امری به دلایل متعدد ممکن نیست و البته همین سنگ محک‌ها است که جوهره ادعاهای وطن‌پرستی مدعیان را اندازه می‌زند. برخی از صداهای بلند گذشته هم که گاه نمک‌گیر سفره محافظه‌کاران هستند و گاه درگیر سفره انداختن برای آنها پس نمی‌توانند به سنت ایرانی، حرمت میهمان را به جا نیاورند.
نباید در این میان اسیر ادعاهایی نظیر این هم شد که وزیر خارجه پرمشغله کانادا دچار خطای لفظی شده چرا که اولا مسئولیت چنین فردی ایجاب می‌کند که در مورد مهم‌ترین و استراتژیک‌ترین نقاط جغرافیای جهان دچار چنین خطاهایی نشود و دوم اینکه این اولین بار نیست که این عالیجناب در مورد این منطقه مسامحه می‌کنند. در سال ۲۰۱۲ هم در گفتگو با نشریه Policy Options یک بار مزه‌پراکنی کرده بودند که:
“There’s a debate in that part of the world, whether it’s the Persian Gulf, some call it the A r a b i a n Gulf. One of my colleagues called it the American Gulf, because there are so many American vessels in it,”
«در باره اینکه این بخش از جهان، خلیج فارس باشد یک مجادله وجود دارد. برخی آن را خلیج ع رب ی می‌نامند. یکی از همکاران من آن را خلیج امریکایی می‌نامید چون تعداد زیادی کشتی امریکایی در آن وجود دارند.»
خوب واقعا با چنین فردی که در جایگاه وزیر خارجه کشوری چون کانادا این چنین بی‌مبالات در مورد حساسیت‌های ملی مردمانی با بیش از ۳ هزار سال پیشینه و تاریخچه مدون اظهارنظر می‌کند چگونه می‌توان برخورد کرد؟ فراموش نکنیم که ایشان وزیر خارجه دولتی است که در سفر اخیر به اسراییل، رییس‌اش حاضر نشد سیاست مدون و رسما اعلام شده دولت خودش را برای رعایت حال میزبان‌اش بر زبان بیاورد و همچنین در ماه‌های پایانی سال گذشته، یک جنجال گسترده رسانه‌ای علیه رهبر حزب لیبرال کانادا بلند کرد که چرا در مورد اصالت کانادایی (موجود تخیلی مثل) سانتا کلاز تشکیک می‌کند!
هنوز بهار نیامده و ما اولین نشانه‌های آن را در همین حرکت جامعه ایرانی کانادا می‌بینیم. آیا نظیر چنین حرکت‌های رو به رشدی را در مورد انتخابات درونی حزب لیبرال و پس از آن در انتخابات مهم سال ۲۰۱۵ خواهیم دید؟ امیدوار باشیم به اینکه این یک گل به باغی از گل در بهار امسال بیانجامد.
این متن با اندکی تغییرات یادداشت سردبیری شماره ۲۰ پرنیان کانادا، ویژه نوروز است.
ثبت دیدگاه