کاربرد مهارت‌های زبانی و بحث اعتماد به نفس
نکته دیگر پارامترهای روانی-عاطفی و میزان اعتماد به نفس در محیط های واقعی نسبت به شرایط فراگیری یا آزمون است. درست است که بسیاری از ما به هنگام انجام آزمون دچار استرس می‌شویم اما این امر موقتی است و معمولا با آغاز آزمون پایان می‌گیرد چون ما باور داریم که آنچه دارد اتفاق می‌افتد در شرایط واقعی نیست بلکه برساخته ذهن ممتحنین است. همین باور در ما اعتمادی پدید می‌آورد که نتیجه آن (برای کسی که از قبل خود را آماده کرده) حضور موفقیت‌آمیز در آزمون است. اما در محیط واقعی شرایط پیچیده است و تا میزان زیادی به روحیات، خلقیات و شخصیت فرد باز می‌گردد. مثلا کسی که از مواجهه با دیگران در محیط های واقعی احتراز می‌کند و از ترس اینکه اشتباه کند اصلا صحبت نمی‌کند ولو اینکه نمره آزمونش ۷ باشد خیلی دیرتر بر مشکلات زبانی‌اش فائق می‌آید تا کسی که ممکن است نمره ۵ و نیم داشته باشد اما از تلاش کردن و اشتباه کردن باکی ندارد. همه ما کمابیش در ابتدا دچار نوعی شوک در مواجهه با تفاوت‌های زبانی محیط جدید می‌شویم (این با موضوع شوک‌های فرهنگی cultural shock تفاوت دارد) اما افرادی موفق هستند که این دوره را زودتر پشت سر می‌گذارند و لذا از مهارت‌های زبانی خود بهره بیشتری می‌برند.