یک دهه قبل، کسانی‌که به کانادا می‌آمدند تجربه‌ای کاملا متفاوت از برقراری ارتباط با ایران داشتند. تعداد زیادی موسسه و شرکت وجود داشت که کارت‌های تلفنی اعتباری عرضه می‌کردند و شما می‌توانستید با یک کارت که حداقل 5 دلار قیمت داشت، دقایقی را با خانواده خود صحبت کنید. نظیر چنین کارت‌هایی هم در ایران استفاده شده و کماکان می‌شود. البته همه کارت‌ها کیفیت مشابهی نداشتند و برخی زمان بسیار کمتری می‌دادند یا برای هر نوبت قطع و وصل شدن بدون مکالمه، پول کم می‌کردند و برخی هم از نظر کیفیت صدا بسیار نامناسب بودند و… به همین دلیل یکی از توصیه‌هایی که از افراد قدیمی‌تر و باتجربه‌تر یا فروشندگان منصف‌تر به تازه‌واردان می‌شد درباره انتخاب یک کارت تلفن اقتصادی و معتبر بود. این کارت‌ها هنوز هم هستند اما نه به اهمیت آن سال‌ها.
مدتی هم که در کانادا می‌ماندید می‌توانستید با دریافت سرویس‌های ثابت از شرکت‌های مخابراتی که ارتباطات راه دور عرضه می‌کردند از شر وارد کردن تعداد زیادی شماره و عدد و رقم خلاص شوید. این‌چنین بود که تهیه شماره‌های مستقیمی که افراد در ایران با وارد کردن آنها مستقیما با کسی در کانادا تماس می‌گرفتند و یا بالعکس گسترش یافت. برنده اصلی این نوع امکانات، والدین کهنسال‌تری بودند که برایشان برقراری تماس با آن تعداد عدد و رقم ساده نبود.
واقعیت این است که مهاجرت برای بسیاری از افراد یعنی جدا شدن والدین از تنها فرزندان و یا تنها نوه‌ها. اگرچه بسیاری از والدین کهنسال چون به فکر پیشرفت و آینده فرزندان و نوه‌های‌شان هستند ممکن است به روی خود نیاورند اما بخش‌های مهمی از درون آنها در این جدایی‌ها شکسته می‌شود. ترمیم موقت این بخش‌ها جز با تجدید دیدارها و تماس‌ها حتی به شکل نصف و نیمه ممکن نیست و بخشی از این تجدید تماس‌ها از طریق ابزارهای ارتباطی نوین انجام می‌شود.
هم‌اکنون با گسترش خدمات اینترنتی بحث ارتباطات کاملا تغییر کرده است. حتی در ایران که امکانات اینترنتی به خوبی سایر کشورها رشد نداشته و فاصله زیادی بین کاربردهای مفید آن با آنچه در جهان امروز مرسوم است وجود دارد، خدمات زیادی گسترش یافته که می‌تواند به شما در کانادا کمک کند. حالا که وایبر و اسکایپ با مشکلات کمتری در دسترس است بهترین فرصت در اختیار مهاجران قرار داده شده تا قبل از سفر به کانادا، والدین خود را با آنها آشنا کنند. تهیه یک تبلت در اندازه نه چندان بزرگ و نصب چند اپلیکیشن خیلی ضروری و آموزش کار با آن –البته قبل از آن، امکان دسترسی به اینترنت برای والدین- می‌تواند اولین گام‌های این مسیر باشد.
شاید در ابتدا این کار برای والدین دشوار به نظر برسد اما اگر با صبر و حوصله به آنها آموزش بدهید به زودی با آن کنار خواهند آمد. سعی کنید از نصب اپلیکیشن‌های بدون استفاده و چیزهایی که برای خودتان جذابیت دارد اما سبب شلوغ شدن صفحه تبلت و گیج شدن آنها می‌شود خوددداری کنید و حتما در فاصله ۲-۳ ماه مانده به سفر به کانادا تماس‌های زیادی را از این طریق با آنها بگیرید. شاید با توجه به اینکه همه شما در ایران هستید و ممکن است والدین شما یا همسرتان در ۲-۳ خیابان آن طرف‌تر یا حتی طبقه بالا زندگی کنند! و تلفن و سایر وسایل هم در اختیار است این کار مسخره به نظر برسد اما تمرین و ممارست هم به آنها آموزش و اعتماد به نفس استفاده از این وسایل را می‌دهد و هم آنها را با کیفیت و ضعف‌ها و قوت‌های این کانال ارتباطی آشنا و مانوس می‌کند.
در کانادا هم مشکل زیادی نخواهید داشت چون در روزهای اول که می‌توانید از خدمات اینترنت بی‌سیم پرسرعت که در اغلب کتابخانه‌های عمومی، کافی‌شاپ‌ها و فست‌فودها و حتی فروشگاه‌های بزرگ در دسترس است استفاده کنید و بعد از تهیه اینترنت در منزل هم که همان میزان محدودیت هم برداشته خواهد شد و چه بسا بتوانید به سادگی یک کلیک، از طریق وایبر یا اسکایپ با والدین یا خواهر و برادر خود صحبت کنید و یا عکس و پیام بفرستید.
پس اگر مدیکال خود را دریافت کرده‌اید و هنوز والدین خود و همسرتان دارای چنین امکاناتی نیستند –و یا بدتر از آن، خود شما هنوز کار با این امکانات را فرانگرفته‌اید!- بیش از تنبلی نکنید و از همین امروز به دنبال تهیه آنها و کار و ارتباط باشید و بدانید چنین کاری یاریگر مقابله با بسیاری از عوارض ناگوار و مشکلات روحی و روانی در غربت و از جمله «غم غربت»، تداوم‌بخش رابطه عاطفی بین فرزندان و والدین شما و یک راه موثر یادگیری زبان فارسی و حفظ اندوخته‌ها و میراث فرهنگی برای فرزندان‌تان است.
ثبت دیدگاه